LOST, 3 χρόνια μετά: “We have to go back!”

Τρία χρόνια μετά το φινάλε της σειράς που σημάδεψε μια γενιά θεατών, προσπαθούμε παρέα με 10 φανς να βρούμε τι ήταν αυτό που έκανε το “Lost” τόσο ξεχωριστό.

 To παρακάτω κείμενο προϋποθέτει πως έχει δει ολόκληρο το "Lost". Ή πως δε σε νοιάζει να διαβάζεις πολλές από τις ανατροπές του χωρίς να το έχεις δει. Αλλά ας μη γελιόμαστε- μάλλον θα το έχεις δει. Spoilers, όπως και νά'χει.)

 23 Μαϊου 2007 - πριν 6 χρόνια.

Είναι ένα από τα μεγαλύτερα cliffhangers στην τηλεοπτική ιστορία. Είναι ο Τζακ του Matthew Fox με βασανισμένο βλέμμα και Μούσι Ενοχής, έχοντας μιζεριάσει για ένα ολόκληρο δίωρο season finale, που λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος (κι ενώ όλοι προσπαθούμε ακόμα να καταλάβουμε πού στα κομμάτια τοποθετείται αυτή η ιστορία στο χρονολόγιο της σειράς) βλέπει από τις σκιές να ξεπροβάλλει η Κέητ της Evangeline Lilly.

Κοιταζόμαστε μεταξύ μας. Ο εγκέφαλος πατάει γκάζι, το αίνιγμα γίνεται μεγαλύτερο. Ο χρόνος διαστέλλεται, λες και περιμένει εμάς, τους θεατές, που σε κάθε πηγαδάκι ανά τον κόσμο που βλέπει το φινάλε της 3ης σεζόν εκείνο το βράδυ, παρατάμε την οθόνη και προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη.

Τι γίνεται; Τι συμβαίνει; Πώς είναι δυνατόν αυτοί οι δύο να μοιράζονται φλάσμπακ; Χάρτες, διαγράμματα, θεωρίες, άπειρες ώρες online μελέτης καίγονται στη θέα μιας σκηνής που δε μπορούσε να υπάρξει.

Στην οθόνη η σκηνή συνεχίζεται. Η Κέητ μπαίνει στο αυτοκίνητο και απομακρύνεται. Ο Τζακ, ένα ρετάλι ανθρώπου, της φωνάζει καθώς πάει να βάλει τα κλάμματα. “We have to go back!”, της φωνάζει. “We have to go back.”

*ήχος εκατομμυρίων εγκεφάλων που καίγονται ταυτόχρονα*

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ  ΕΔΩ