Κυριακή 15 Αυγούστου 2010
Oceans (2010)
Με τη φωνή του: Πιρς Μπρόσναν & στα ελληνικά με τη φωνή του: Ξενοφώντα Ραράκου
Κυκλοφορία: 23/08/2010 απο την ODEON
Star Wars coming to Blu-ray by Fall 2011 !
"FOR THE FIRST TIME EVER, THE FORCE WILL BE WITH YOU ON BLU-RAY!
STAR WARS SAGA
Highly Anticipated Complete Star Wars™ Saga Readied for High Definition Blu-ray Debut
SAN FRANCISCO, Calif. (August 14, 2010) - Today at Star Wars Celebration V, Lucasfilm Ltd. and Twentieth Century Fox Home Entertainment announced that the complete Star Wars Saga will come to Blu-ray Disc with a worldwide release in Fall 2011. The Star Wars Blu-ray Box Set will feature all six live-action Star Wars feature films utilizing the highest possible picture and audio presentation, along with extensive special features - including documentaries, vintage behind-the-scenes moments, interviews, retrospectives and never-before-seen footage from the Lucasfilm archives.
"Blu-ray is the absolute best way to experience Star Wars at home - in pristine high definition," said George Lucas, creator of the Star Wars Saga. "The films have never looked or sounded better."
---
As you'd expect, there's lots more reportage on the official Star Wars website, and also here at the L.A. Times and elsewhere. In fact, the news has predictably set portions of the Interwebs ablaze. Obviously, there's little official word as to what specifically will be included in the set other that what's hinted at in the text above. (Rest assured, as more information becomes available from official sources, we'll let you know.) However, Lucas did apparently confirm that the set WILL finally include significant deleted footage from the Original Trilogy, recently dusted off the shelves in the Lucasfilm Archives. Not only that, Lucas actually previewed one of the deleted scenes from Return of the Jedi for the many fans on hand. It was quickly uploaded to YouTube, so here it is for your viewing enjoyment. Enjoy it while it lasts...
«Inception» (2010) - Ενας γρίφος για θεατές
«Μπαμπά, τι νομίζεις ότι σήμαινε όταν το τοτέμ άρχισε να κουνιέται πέρα δώθε;» Πολλοί γονείς θα ακούσουν δύσκολες ερωτήσεις σαν κι αυτήν καθώς θα βγαίνουν από το σινεμά έχοντας δει το «Ιnception» (στην Ελλάδα θα αρχίσει να προβάλλεται στις 24/8/2010). Μερικοί αναπόφευκτα θα απαντήσουν: «Εεε... τι ακριβώς έκανε το τοτέμ;» προκαλώντας μεγάλη απογοήτευση στα βλαστάρια τους.
Ακόμα και ο Λεονάρντο ντι Κάπριο, πρωταγωνιστής της περίπλοκης ταινίας του Κρίστοφερ Νόλαν, έχει προτρέψει τους θεατές να δουν δυο φορές το «Inception». Πιστεύει ότι η δεύτερη φορά αποσαφηνίζει τα δύσκολα σημεία της πλοκής και επιτρέπει να αναδειχτούν καλύτερα οι ερμηνείες. Ο Ντι Κάπριο μιλάει με το πλεονέκτημα της εκ των υστέρων γνώσης. Τον Φεβρουάριο, παραδέχθηκε ότι το σενάριο «δεν έβγαζε νόημα για πολλούς από μας στη διάρκεια των γυρισμάτων». Απορημένοι θεατές που δεν έχουν τον χρόνο να πάνε να ξαναδούν την ταινία αναζητούν απαντήσεις στο twitter, όπου το φιλμ επανειλημμένα εμφανίζεται στην κορυφή της λίστας με τα πιο πολυσυζητημένα θέματα.
Το θρίλερ, που εκτυλίσσεται εν πολλοίς μέσα στον εγκέφαλο των πρωταγωνιστών του στη διάρκεια του ύπνου, μοιάζει πολύ στη δομή του με βιντεογκέιμ. Στήνει έναν κόσμο όπου η αφήγηση είναι αναστρέψιμη και πολλά πράγματα μπορούν να συμβαίνουν την ίδια στιγμή, με διαφορετικές ταχύτητες.
Μακρά παράδοση
Oταν ένας σκηνοθέτης δαπανά 200 εκατ. δολάρια για να σκορπίσει τη σύγχυση στους θεατές του, το πράγμα φαίνεται παρακινδυνευμένο. Στην πραγματικότητα, ο Νόλαν ακολουθεί μια παλιά κινηματογραφική παράδοση. Η τέχνη τού να προκαλείς το κοινό με μια ανεξιχνίαστη πλοκή ή μια ανατρεπτική αφηγηματική τεχνική έχει μακρά και ένδοξη ιστορία, σύμφωνα με τον κριτικό του Observer Φίλιπ Φρεντς.
«Κάποτε πίστευα ότι όταν μια ταινία γινόταν αμέσως κατανοητή, είχε αποτύχει», λέει ο βετεράνος κριτικός, που εγκωμίασε το «Inception» την περασμένη εβδομάδα. Υπενθυμίζει ότι ο περίφημος «Πολίτης Κέιν» του Ορσον Ουέλς είχε αντιμετωπιστεί με τον ίδιο τρόπο όταν πρωτοπροβλήθηκε το 1941. Το κοινό δυσκολευόταν να καταλάβει τι σήμαινε το «Rosebud» που επαναλαμβανόταν σαν κρυπτογραφικό μήνυμα στην ταινία. Η τάση των σκηνοθετών να αποπροσανατολίζουν το κοινό κορυφώθηκε με τη γέννηση της Νουβέλ Βαγκ στη Γαλλία. Οι «ανεξιχνίαστες» ταινίες του Αλέν Ρενέ, για παράδειγμα, όπως η «Χιροσίμα αγάπη μου» και το «Πέρσι στο Μαρίεμπαντ» (1961) ήταν και οι δύο επηρεασμένες από την πειραματική γραφή του nouveau roman και τις αφαιρετικές τάσεις στην τέχνη. «Οπως είχε πει ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ «μια ταινία πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος, αλλά όχι αναγκαστικά μ' αυτή τη σειρά»», μας θυμίζει ο Φρεντς.
Αλλοι κριτικοί δεν ήταν τόσο γενναιόδωροι απέναντι στο ταλέντο του Νόλαν να προκαλεί σύγχυση. Ο Ρεξ Ριντ, στον New York Observer, έγραψε ότι «ο Νόλαν είναι ένας κομψός χολιγουντιανός καλαμαράς από το Λονδίνο που οι ταινίες του αποτελούν κολοσσιαία σπατάλη χρόνου, χρήματος και μονάδων IQ», ενώ ο Τζον Αντερσον της Wall Street Journal έγραψε ότι «πρέπει να είσαι αναλυτής συστημάτων της NASA για να ξεδιαλύνεις την πλοκή».
Εξερευνητές ονείρων
Μία από τις εννοιολογικά πιο περίπλοκες στιγμές είναι όταν ο Ντι Κάπριο, ένας έμπειρος «εξερευνητής ονείρων», υιοθετεί την ταυτότητα ενός φανταστικού αρχηγού εσωτερικής ασφάλειας, του μίστερ Τσαρλς, ως τέχνασμα για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που βιώνουν τα μέλη της ομάδας του καθώς εργάζονται σ' ένα «όνειρο μέσα σε όνειρο», σκουντουφλώντας μέσα στο κεφάλι του κοιμισμένου «στόχου» τους. Οι θεατές κάνουν σκληρή προσπάθεια να παρακολουθήσουν την εξέλιξη, έχοντας αποδεχτεί πρόθυμα τη φουτουριστική υπόθεση της ταινίας ότι έχει γίνει τεχνικά εφικτό να εισέλθει κανείς στα όνειρα άλλων ανθρώπων.
Η συζήτηση στο Ιντερνετ εστιάζει ως επί το πλείστον στο νόημα των διαφορετικών ονειρόκοσμων που έχει δημιουργήσει ο Νόλαν. Η πραγματική δεξιοτεχνία του Νόλαν, από εμπορική άποψη, είναι ότι δημιούργησε μια ταινία που ήδη λειτουργεί σαν το κομπιούτερ γκέιμ που πιθανότατα θα γίνει σύντομα.
Το κόλπο που χρησιμοποιείται στο «Inception», να αφήνεται η ιστορία με ανοιχτό σε εικασίες τέλος, ανήκει επίσης σε μια καθιερωμένη κινηματογραφική παράδοση, υποστηρίζει ο Φρεντς. «Ο κίνδυνος, βέβαια, αν αφήσεις πολλά ανεξήγητα πράγματα», λέει ο Φρεντς, «είναι να πάψουν να νοιάζονται οι θεατές για το τι συμβαίνει στην ταινία».
Οι Αναλώσιμοι - The Expendables (2010)
Σενάριο: ΣΙΛΒΕΣΤΕΡ ΣΤΑΛΟΝΕ
Ηθοποιοί: ΤΖΕΤ ΛΙ , ΑΡΝΟΛΝΤ ΣΒΑΤΖΕΝΕΓΚΕΡ , ΜΠΡΟΥΣ ΓΟΥΙΛΙΣ , ΣΙΛΒΕΣΤΕΡ ΣΤΑΛΟΝΕ , ΜΙΚΙ ΡΟΥΡΚ , ΕΡΙΚ ΡΟΜΠΕΡΤΣ , ΤΖΕΙΣΟΝ ΣΤΕΙΘΑΜ , ΣΤΙΒ ΟΣΤΙΝ , ΝΤΟΛΦ ΛΟΥΝΤΓΚΡΕΝ , ΡΑΝΤΙ ΚΟΥΤΟΥΡ
Ελληνική Πρεμιέρα : 17/08/2010
Μια ομάδα έξι άριστα εκπαιδευμένων μισθοφόρων, γνωστή ως "TheExpendables", προσλαμβάνεται από τον μυστηριώδη κύριο Τσερτς, με σκοπό να ανατρέψει τον δικτάτορα ενός νησιού, που βρίσκεται κοντά στη Βραζιλία. Στο κατόπι τους όμως βρίσκονται ένας πράκτορας της CIA, ο ψυχωτικός σωματοφύλακάς του και ένα πρώην μέλος της ομάδας που αναζητά εκδίκηση.
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ - Le fantôme de la liberté (1975)
«Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΚΑΙ Ο BUNUEL ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΓΙΑΤΙ…»
«ΜΙΑ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ, ΒΙΑΙΗ ΚΩΜΩΔΙΑ»
«ΣΤΟ ΣΑΘΡΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΧΑΡΑΖΕΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ»
«ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ…»
«ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΑ ΛΟΓΙΚΗ»
«Ένα κατόρθωμα, ένας θρίαμβος από έναν σκηνοθέτη που χειρίζεται δεξιοτεχνικά τα πιο απίθανα μπλεξίματα και αντιφάσεις. Είναι πολύ αστεία, σίγουρα, αλλά να θυμάστε: με τον Buñuel, γελάς μόνο όταν πονάει»
Roger Ebert
«Η παραγωγή οπτικά είναι εκθαμβωτική. Το καστ μεγάλο και πρώτης τάξης, αλλά η παρουσία που μας καταπλήσσει περισσότερο είναι ο γερο-δάσκαλος, έξω απ’ την οθόνη, που δοκιμάζει ανελέητα τη λογική μας και το χιούμορ μας»
New York Times
Η ΤΑΙΝΙΑ
Ένα γεγονός που απεικονίζεται στον πίνακα του Γκόγια «3 Μαΐου 1808», ζωντανεύει: Ισπανία, 1808. στρατιώτες του Ναπολέοντα εκτελούν μια ομάδα επαναστατών, που δεν θέλουν τη γαλλική κυριαρχία και την «ελευθερία» που τους επιβάλλεται. Πριν πεθάνουν φωνάζουν «Κάτω η ελευθερία». Μεταφερόμαστε στη σημερινή εποχή. Γαλλία. Παρακολουθούμε μια σειρά από ασύνδετα, παράδοξα, τυχαία, και, πολλές φορές, κωμικά γεγονότα στη ζωή των αστών. Ένας άντρας φαίνεται να πουλάει πορνογραφικά καρτ-ποστάλ σε κοριτσάκια, τα οποία όμως τελικά απεικονίζουν αξιοθέατα. Στην εξοχή, στρατιώτες επιδίδονται στο κυνήγι αλεπούς!
Σε ένα επαρχιακό ξενοδοχείο, μια νοσοκόμα παίζει χαρτιά με μια παρέα καλόγερων, που χρησιμοποιούν εκκλησιαστικά αντικείμενα για μάρκες! Στο ίδιο ξενοδοχείο, άλλοι φιλοξενούμενοι είναι αιμομίκτες και σαδομαζοχιστές. Πίσω, στο Παρίσι, ένα κοριτσάκι αγνοείται ενώ βρίσκεται συνέχεια δίπλα στους γονείς του, ένας ελεύθερος σκοπευτής που σκοτώνει περαστικούς αθωώνεται από το δικαστήριο…. Ακόμα, σε ένα επίσημο δείπνο σε ένα αστικό σπίτι, οι καλεσμένοι κάθονται πάνω σε λεκάνες τουαλέτας χωρίς να τρώνε και πάνε για φαγητό στον καμπινέ-κουζίνα! Ένας επιθεωρητής της αστυνομίας δέχεται ένα τηλεφώνημα από το φάντασμα της νεκρής αδελφής του ενώ, αλλού, διαδηλωτές που φωνάζουν «Κάτω η ελευθερία» δέχονται τα πυρά της αστυνομίας…
Η πιο αντισυμβατική ταινία του Buñuel, Το φάντασμα της ελευθερίας είναι ένα σουρεαλιστικό «διαμάντι». Μέσα από την ασύνδετη αφήγηση και τον παραλογισμό, ο σκηνοθέτης αυτή τη φορά ερευνά όχι μόνο τις κοινοτυπίες της καθημερινής ζωής των αστών αλλά και πώς αυτές αποτελούν ένα είδος πλασματικής ελευθερίας, η οποία καταπιέζει την πραγματική φύση των ανθρώπων.
Μετά την επιτυχία της Διακριτικής γοητείας της μπουρζουαζίας, ο Buñuel είχε την ελευθερία να κάνει όποια ταινία ήθελε. Με συνεργάτες και πάλι τους Silberman-Carrière στην παραγωγή και το σενάριο αντίστοιχα, ο Buñuel γυρίζει άλλον έναν θρίαμβο ενάντια στην αστική ηθική, Το φάντασμα της ελευθερίας. Η ταινία, από την πιο ώριμη περίοδο του έργου του, συνοψίζει όλα τα θέματα που τον απασχολούσαν για πάνω από 30 ταινίες: εκκλησία, αστική συμβατικότητα, έμφυτες καταπιεσμένες ορμές, στρατός, εξουσία, δικαιοσύνη…
Η δομή της αφήγησης είναι πρωτότυπη και απρόβλεπτη. Ο θεατής βιώνει μια ακόμη μεγαλύτερη αίσθηση ασυνέχειας από προηγούμενες ταινίες του Buñuel, μια αίσθηση αφηγηματικής «ελευθερίας», η οποία, και αυτή, όπως και η αστική «ελευθερία», είναι απλώς ένα φάντασμα… Τα γεγονότα έχουν επεισοδιακό χαρακτήρα και, για τη μεταφορά μας από το ένα συμβάν στο άλλο, αποφεύγεται το μοντάζ. Αντίθετα, με έναν πανέξυπνο τρόπο, που εντείνει το τυχαίο των καταστάσεων, η κάμερα ακολουθεί τους διάφορους χαρακτήρες από το ένα αφηγηματικό κομμάτι στο άλλο, χρησιμοποιώντας τους ως «συνδετικούς κρίκους».
Η υπόθεση δεν έχει πολύ σημαντικό ρόλο και καμία ιστορία δεν ολοκληρώνεται. Τα γεγονότα που παρακολουθούμε πολλές φορές είναι εξωφρενικά, γκροτέσκα και κωμικά αλλά παρουσιάζονται με μεγάλη φυσικότητα, χωρίς να σχολιάζονται ποτέ. Αν προσπαθήσουμε να εκλογικεύσουμε όσα βλέπουμε στην ταινία, θα χάσουμε το νόημα. Η εικόνα είναι αυτή που έχει σημασία. Αυτή είναι και η ομορφιά της ταινίας: οι εικόνες είναι εκεί και απλώς υπάρχουν, ανοιχτές σε πολλές και διαφορετικές αναγνώσεις.
Ωστόσο, μπορούμε να διακρίνουμε στην ταινία πολλά στοιχεία που επαναλαμβάνονται σε όλο το έργο του Buñuel. Εδώ, η καυστική σάτιρα και η ειρωνεία τσακίζουν κόκαλα: οι καλόγεροι είναι ιερόσυλοι και χαρτόμουτρα, οι αστυνομικοί δεν διαφέρουν από κακομαθημένα σχολιαρόπαιδα, η συγκαταβατικότητα της αστικής συμπεριφοράς φτάνει στο σημείο να αγνοεί το εμφανές (το κοριτσάκι που αγνοείται), οι στρατιώτες έχουν τον πόλεμο για σπορ, η ομαλότητα των ανούσιων τυπικών και της ευγένειας κρύβουν το σεξουαλικό βίτσιο ενώ και οι ανθρώπινες φυσικές ανάγκες αντιστρέφονται, για να δείξουν τη γελοιότητα της αστικής κοσμιότητας. Μέσα από όλα αυτά τα σουρεαλιστικά συμβάντα, ο Buñuel αμφισβητεί για άλλη μια φορά αυτή την επίφαση ελευθερίας που έχει «στοιχειώσει» την αληθινή ανθρώπινη φύση, με τη μορφή των αυστηρών ηθικών κανόνων από την εκκλησία, την εξουσία, την αστική κοινωνία.
Στο Φάντασμα της ελευθερίας ο «δαιμόνιος» Buñuel δεν αφήνει κανέναν από αυτούς τους κανόνες έξω από τη σουρεαλιστική, κωμική κριτική του. Οι αστοί είναι για γέλια, η ζωή είναι απρόβλεπτη, η κοινωνία αποτελείται από παράλογους, καταπιεστικούς και παρακμιακούς θεσμούς. Φαίνεται λοιπόν δίκαιο, όταν οι σημερινοί διαδηλωτές φωνάζουν «Κάτω η ελευθερία», όπως οι Ισπανοί πριν από δύο αιώνες, ενάντια στην ψεύτικη ελευθερία που προτείνεται σε κάθε εποχή από τους εξουσιαστικούς θεσμούς.
V - Season 2 (2010)
What is the real purpose of the red sky?
The red sky is later revealed to be a "gift for humanity" spreading life on earth making deserts green. The true purpose behind the red sky is to improve human fertility and prepare them for mass breeding with the visitors.
Karl Urban Confimed for a Hard R-Rated 'Judge Dredd' Movie
Κυριακή 15/08/2010 - Ταινίες στην Ελληνική TV
21:00 | Walk the line | ANT1 | Ξένη ταινία |
21:00 | Το δόλωμα | Star | Κωμωδία |
22:00 | Διακοπές με τον μπαμπά μου | ΝΕΤ | Ξένη ταινία |
22:30 | Ψαράδες για κλάματα | Πρίσμα+ | Ξένη ταινία |
22:55 | Όλα για την αγάπη | Σινε+ | Αισθηματική |
23:00 | Υπεράνω του νομού | Star | Ξένη ταινία |
23:30 | Επικίνδυνη αποστολή | Alter | Δράσης |
23:45 | Χωρίς αύριο | ANT1 | Θρίλερ |
00:00 | Χορεύετε; | ΕΤ1 | Ξένη ταινία |
01:00 | Δόκτωρ Ζιβάγκο | Star | Ξένη ταινία |
01:05 | Χωρίς αύριο | ANT1 | Θρίλερ |
01:30 | Η εκδίκηση του Ντουράν | Alter | Περιπέτεια |
03:30 | Η μουσική του έρωτα | Alter | Βιογραφία |