Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012
Οι ταινίες της εβδομάδας από Πέμπτη 23/08/2012
Ο σκοτεινός ιππότης: Η επιστροφή / The Dark Knight Rises
Του Κρίστοφερ Νόλαν. Περιπέτεια, 2012, ΗΠΑ/Μ. Βρετανία. 2 ώρες και 45 λεπτά. Με τους Κρίστιαν Μπέιλ, Τομ Χάρντι, Γκάρι Ολντμαν, Αν Χάθαγουεϊ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Μάικλ Κέιν.
Αν θέλει κανείς να βρει αρνητικά στοιχεία στην ταινία που κλείνει την τριλογία του νολανικού Μπάτμαν, δεν χρειάζεται να ψάξει και πολύ. Οσο πιο μεγάλη είναι η φιλοδοξία ενός δημιουργού τόσο πιο ανοιχτή είναι σε επικρίσεις - και σφάλματα, εννοείται. Αλλά και σε στιγμές μοναδικές, τις οποίες το φιλμ «Ο σκοτεινός ιππότης: Η επιστροφή» διαθέτει και με το παραπάνω. Με την εμφάνιση του τρομοκράτη Μπέιν (ο Τομ Χάρντι είναι ακαταμάχητος ακόμα και με μάσκα…) ο Μπάτμαν βγαίνει από τη σπηλιά του γιατί, έπειτα από 8 χρόνια ερημιτισμού, η Γκόθαμ τον χρειάζεται πραγματικά.
Δεν θα σας αποκαλύψω άλλες λεπτομέρειες για καμία από τις διαφορετικές παράλληλες πλοκές, όπως με την Αν Χάθαγουεϊ/Κάτγουμαν ή τη φιλάνθρωπο Μαριόν Κοτιγιάρ/Μιράντα Τέιτ. Εκτός από το ότι δύσκολα συγκρατείς την ανατριχίλα όταν ο Μπέιν μπουκάρει στο Χρηματιστήριο. Αυτό που ίσως πρέπει να κρατήσετε είναι πως υπάρχει η αίσθηση ενός λάσου που συγκρατεί και απελευθερώνει εναλλάξ την ταινία (και τον Νόλαν), μην αφήνοντάς τη να βρει έναν σταθερό ρυθμό. Από τη μία, εξαπολύεται ένας χείμαρρος ενέργειας κι ενθουσιασμού με τη δυνητικότητα μιας επανάστασης, από την άλλη υπάρχει μια σαφής συντηρητική κατάπνιξή της (με τις αναφορές στο κίνημα της Wall Street, για παράδειγμα).
Ενώ η διάρκεια είναι ασυμμάζευτη, κάποιοι χαρακτήρες είναι ανεπεξέργαστοι (η Χάθαγουεϊ θα έπρεπε να βρίσκεται σε κάθε σκηνή) ή γραφικά γραμμένοι (όπως ο επιθεωρητής Γκόρντον του Γκάρι Ολντμαν). Οι ταινίες του Νόλαν ανέκαθεν στερούνταν βάθους, εδώ όμως μπορεί να πει κανείς πως δεν έχει τόση σημασία γιατί αντικατοπτρίζεται άψογα το σύγχρονο κοινωνικό και ιδεολογικό χάσμα. Οσο μοιρασμένη είναι η ταινία άλλο τόσο είμαστε κι εμείς. Και κάπου εκεί στη μέση στέκεται καταλύτης ο Μπάτμαν, ο οποίος δεν παίρνει θέση και (ολίγον χριστιανικά) υποφέρει για το καλό μας. Ευτυχώς που τον υποδύεται ο Κρίστιαν Μπέιλ και τον κάνει άνθρωπο.
Το δικό μας βαλς / Take this Waltz
Της Σάρα Πόλεϊ. Δραματική, 2011, Καναδάς/Ισπανία/Ιαπωνία. 1 ώρα και 56 λεπτά. Με τους Μισέλ Ουίλιαμς, Σεθ Ρόγκεν, Λουκ Κέρμπι.
Αν και εξαιρετική ηθοποιός, η Σάρα Πόλεϊ ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης μάλλον απογοητεύει. Με το ερωτικό δράμα μιας παντρεμένης γυναίκας, η οποία ερωτεύεται έναν γείτονά της και χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της, η Πόλεϊ χάνει κι αυτή τον στόχο και τη σταθερότητά της και περιφέρεται άνευρα ανάμεσα σε αδέξια συνδεδεμένα περιστατικά. Κάπου εκεί μέσα υπάρχει και μια απρόσμενη θεματική απλοϊκότητα, που ξενίζει όποιον γνωρίζει το δυναμικό πολιτικό προφίλ της. Πέραν αυτών, καταθέτω ότι ούτε εγώ θα ήξερα να διαλέξω ανάμεσα στον Λουκ Κέρμπι και τον Σεθ Ρόγκεν.
Για όλα φταίει τ’ όνομά σου! / Le Prénom
Των Αλεξάντρ ντε λε Πατελιέρ, Ματιέ Ντελαπόρτ. Κομεντί, 2012, Γαλλία/Βέλγιο. 1 ώρα και 49 λεπτά. Με τους Πατρίκ Μπριλ, Βαλερί Μπενγκιγκί, Σαρλ Μπερλίνγκ.
Χαριτωμένη, αν και υπερφλύαρη, δραματική κομεντί, η οποία βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Ματιέ Ντελαπόρτ. Θυμίζοντας, ελάχιστα, τον «Θεό της σφαγής» του Πολάνσκι, η ταινία «κλείνεται» σ’ ένα διαμέρισμα κατά τη διάρκεια ενός δείπνου μεταξύ φίλων, όπου ξεσπά χαμός όταν ο ένας απ’ αυτούς ανακοινώνει το όνομα του αγέννητου μωρού του.
Ted
Του Σεθ ΜακΦάρλεν. Κωμωδία, 2012, ΗΠΑ. 1 ώρα και 46 λεπτά. Με τους Μαρκ Γουόλμπεργκ, Μίλα Κούνις
Θα περίμενε κανείς κάτι πιο αιχμηρό από τον δημιουργό του «Family Guy», Σεθ ΜακΦάρλεν, ο οποίος εδώ γράφει, σκηνοθετεί και δανείζει τη φωνή του στον αρκούδο Τεντ που ζωντανεύει κατόπιν ευχής του μικρού ιδιοκτήτη του. Ο Τζον (Γουόλμπεργκ) μεγαλώνει και, ενήλικας πια, ξοδεύει τον χρόνο του πίνοντας μπάφους και βλέποντας καλτ ταινίες με τον Τεντ, αμελώντας την κοπέλα του. Χλιαρό χιούμορ, με περισσότερο κουτσομπολίστικες αναφορές κι ούτε καν αρκετά ξεδιάντροπες, άξεστες σκηνές για να σε ξεκουνήσουν.
Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα / Et Dieu… créa la femme
Του Ροζέ Βαντίμ. Δραματική, 1956, Γαλλία/Ιταλία. 1 ώρα και 35 λεπτά. Με τους Μπριζίτ Μπαρντό, Κουρντ Γιούργκενς, Κριστιάν Μαρκάν, Ζαν Λουί Τραντινιάν
Η ταινία στην οποία ο Βαντίμ… έπλασε την Μπριζίτ Μπαρντό, της έδωσε τον ρόλο της σέξι πεταλουδίτσας του Σαν Τροπέ και έδωσε χώρο στον αισθησιασμό της για να κατακλύσει την οθόνη. Μια ταινία-ποίημα, αφιερωμένη σε μια από τις πιο ερωτικές ηθοποιούς που έχουν υπάρξει ποτέ.
protothema
Του Κρίστοφερ Νόλαν. Περιπέτεια, 2012, ΗΠΑ/Μ. Βρετανία. 2 ώρες και 45 λεπτά. Με τους Κρίστιαν Μπέιλ, Τομ Χάρντι, Γκάρι Ολντμαν, Αν Χάθαγουεϊ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Μάικλ Κέιν.
Αν θέλει κανείς να βρει αρνητικά στοιχεία στην ταινία που κλείνει την τριλογία του νολανικού Μπάτμαν, δεν χρειάζεται να ψάξει και πολύ. Οσο πιο μεγάλη είναι η φιλοδοξία ενός δημιουργού τόσο πιο ανοιχτή είναι σε επικρίσεις - και σφάλματα, εννοείται. Αλλά και σε στιγμές μοναδικές, τις οποίες το φιλμ «Ο σκοτεινός ιππότης: Η επιστροφή» διαθέτει και με το παραπάνω. Με την εμφάνιση του τρομοκράτη Μπέιν (ο Τομ Χάρντι είναι ακαταμάχητος ακόμα και με μάσκα…) ο Μπάτμαν βγαίνει από τη σπηλιά του γιατί, έπειτα από 8 χρόνια ερημιτισμού, η Γκόθαμ τον χρειάζεται πραγματικά.
Δεν θα σας αποκαλύψω άλλες λεπτομέρειες για καμία από τις διαφορετικές παράλληλες πλοκές, όπως με την Αν Χάθαγουεϊ/Κάτγουμαν ή τη φιλάνθρωπο Μαριόν Κοτιγιάρ/Μιράντα Τέιτ. Εκτός από το ότι δύσκολα συγκρατείς την ανατριχίλα όταν ο Μπέιν μπουκάρει στο Χρηματιστήριο. Αυτό που ίσως πρέπει να κρατήσετε είναι πως υπάρχει η αίσθηση ενός λάσου που συγκρατεί και απελευθερώνει εναλλάξ την ταινία (και τον Νόλαν), μην αφήνοντάς τη να βρει έναν σταθερό ρυθμό. Από τη μία, εξαπολύεται ένας χείμαρρος ενέργειας κι ενθουσιασμού με τη δυνητικότητα μιας επανάστασης, από την άλλη υπάρχει μια σαφής συντηρητική κατάπνιξή της (με τις αναφορές στο κίνημα της Wall Street, για παράδειγμα).
Ενώ η διάρκεια είναι ασυμμάζευτη, κάποιοι χαρακτήρες είναι ανεπεξέργαστοι (η Χάθαγουεϊ θα έπρεπε να βρίσκεται σε κάθε σκηνή) ή γραφικά γραμμένοι (όπως ο επιθεωρητής Γκόρντον του Γκάρι Ολντμαν). Οι ταινίες του Νόλαν ανέκαθεν στερούνταν βάθους, εδώ όμως μπορεί να πει κανείς πως δεν έχει τόση σημασία γιατί αντικατοπτρίζεται άψογα το σύγχρονο κοινωνικό και ιδεολογικό χάσμα. Οσο μοιρασμένη είναι η ταινία άλλο τόσο είμαστε κι εμείς. Και κάπου εκεί στη μέση στέκεται καταλύτης ο Μπάτμαν, ο οποίος δεν παίρνει θέση και (ολίγον χριστιανικά) υποφέρει για το καλό μας. Ευτυχώς που τον υποδύεται ο Κρίστιαν Μπέιλ και τον κάνει άνθρωπο.
Το δικό μας βαλς / Take this Waltz
Της Σάρα Πόλεϊ. Δραματική, 2011, Καναδάς/Ισπανία/Ιαπωνία. 1 ώρα και 56 λεπτά. Με τους Μισέλ Ουίλιαμς, Σεθ Ρόγκεν, Λουκ Κέρμπι.
Αν και εξαιρετική ηθοποιός, η Σάρα Πόλεϊ ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης μάλλον απογοητεύει. Με το ερωτικό δράμα μιας παντρεμένης γυναίκας, η οποία ερωτεύεται έναν γείτονά της και χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της, η Πόλεϊ χάνει κι αυτή τον στόχο και τη σταθερότητά της και περιφέρεται άνευρα ανάμεσα σε αδέξια συνδεδεμένα περιστατικά. Κάπου εκεί μέσα υπάρχει και μια απρόσμενη θεματική απλοϊκότητα, που ξενίζει όποιον γνωρίζει το δυναμικό πολιτικό προφίλ της. Πέραν αυτών, καταθέτω ότι ούτε εγώ θα ήξερα να διαλέξω ανάμεσα στον Λουκ Κέρμπι και τον Σεθ Ρόγκεν.
Για όλα φταίει τ’ όνομά σου! / Le Prénom
Των Αλεξάντρ ντε λε Πατελιέρ, Ματιέ Ντελαπόρτ. Κομεντί, 2012, Γαλλία/Βέλγιο. 1 ώρα και 49 λεπτά. Με τους Πατρίκ Μπριλ, Βαλερί Μπενγκιγκί, Σαρλ Μπερλίνγκ.
Χαριτωμένη, αν και υπερφλύαρη, δραματική κομεντί, η οποία βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Ματιέ Ντελαπόρτ. Θυμίζοντας, ελάχιστα, τον «Θεό της σφαγής» του Πολάνσκι, η ταινία «κλείνεται» σ’ ένα διαμέρισμα κατά τη διάρκεια ενός δείπνου μεταξύ φίλων, όπου ξεσπά χαμός όταν ο ένας απ’ αυτούς ανακοινώνει το όνομα του αγέννητου μωρού του.
Ted
Του Σεθ ΜακΦάρλεν. Κωμωδία, 2012, ΗΠΑ. 1 ώρα και 46 λεπτά. Με τους Μαρκ Γουόλμπεργκ, Μίλα Κούνις
Θα περίμενε κανείς κάτι πιο αιχμηρό από τον δημιουργό του «Family Guy», Σεθ ΜακΦάρλεν, ο οποίος εδώ γράφει, σκηνοθετεί και δανείζει τη φωνή του στον αρκούδο Τεντ που ζωντανεύει κατόπιν ευχής του μικρού ιδιοκτήτη του. Ο Τζον (Γουόλμπεργκ) μεγαλώνει και, ενήλικας πια, ξοδεύει τον χρόνο του πίνοντας μπάφους και βλέποντας καλτ ταινίες με τον Τεντ, αμελώντας την κοπέλα του. Χλιαρό χιούμορ, με περισσότερο κουτσομπολίστικες αναφορές κι ούτε καν αρκετά ξεδιάντροπες, άξεστες σκηνές για να σε ξεκουνήσουν.
Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα / Et Dieu… créa la femme
Του Ροζέ Βαντίμ. Δραματική, 1956, Γαλλία/Ιταλία. 1 ώρα και 35 λεπτά. Με τους Μπριζίτ Μπαρντό, Κουρντ Γιούργκενς, Κριστιάν Μαρκάν, Ζαν Λουί Τραντινιάν
Η ταινία στην οποία ο Βαντίμ… έπλασε την Μπριζίτ Μπαρντό, της έδωσε τον ρόλο της σέξι πεταλουδίτσας του Σαν Τροπέ και έδωσε χώρο στον αισθησιασμό της για να κατακλύσει την οθόνη. Μια ταινία-ποίημα, αφιερωμένη σε μια από τις πιο ερωτικές ηθοποιούς που έχουν υπάρξει ποτέ.
protothema
Πέμπτη 23/08/2012 - Ταινίες στην Ελληνική TV
| 20:00 | Ένας Δον Ζουάν για κλάματα | ΕΤ3 | Κωμωδία |
| 22:00 | Δέσμιοι αγάπης (A' τηλεοπτική μετάδοση) | ΕΤ1 | Δράμα |
| 22:00 | Ανυποχώρητη δύναμη | Star | Περιπέτεια |
| 02:15 | Ολέθρια σχέση | Star | Θρίλερ |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
%20locadina.jpg)
