Οι ταινίες της εβδομάδας από την Πέμπτη 17/05/2012

Dark Shadows (2012)

Ενα σπίτι με 200 δωμάτια -όχι όλα με θέρμανση, για οικονομία- σε κάποιο παραλιακό χωριό του Μέιν. Mια οικογένεια που δίνει τη δική της σημασία στην έννοια του αλλόκοτου. Μια νοσταλγική και την ίδια ώρα…αιμοβόρα επιστροφή στη δεκαετία του 1970. Ενας κινηματογραφικός φόρος τιμής σε μια παλιά σειρά της τηλεόρασης, ένας παράδεισος για τη φαντασία του σκηνοθέτη Τιμ Μπάρτον, μια ακόμη απόλαυση για όσους εκτιμούν το σινεμά του.

Αλλά πάνω απ’ όλα, το «Dark shadows» (ΗΠΑ, 2012) η κινηματογραφική εκδοχή της ομότιτλης cult βαμπιροσαπουνόπερας που διήρκεσε από το 1966 ως το 1970, σηματοδοτεί την όγδοη συνεργασία του Μπάρτον με τον αγαπημένο ηθοποιό του, τον Τζόνι Ντεπ, ο οποίος με την εξαίρεση των «υπαλληλικών» ερμηνειών του στις τρεις τελευταίες ταινίες «Πειρατές της Καραϊβικής» εξακολουθεί να μας εκπλήσσει με τις ιδιαίτερες επιλογές του αλλά και την απόδοση των δύσκολων ρόλων που σχεδόν πάντα αυτές συνεπάγονται.

Και ναι, ο Μπαρνάμπας Κόλινς που εδώ ο Ντεπ υποδύεται είναι ένας δύσκολος ρόλος. Ενα βαμπίρ που θα προτιμούσε να μην είναι βαμπίρ, που το μόνο που θέλει στην πραγματικότητα είναι το καλό των απογόνων της οικογένειάς του. Ενας καλόψυχος βρικόλακας που βασανίζεται στην αιώνια ζωή επειδή ερωτεύτηκε τη λάθος γυναίκα. Πριν ακόμα πέσουν οι τίτλοι αρχής της ταινίας, βλέπουμε τον Μπαρνάμπας στον 18^ο αιώνα να πέφτει θύμα της ζήλιας της Αντζελίκ (έξοχη επιλογή της Εύα Γκριν), μιας μάγισσας που τον επιθυμεί και επειδή δεν μπορεί να τον έχει, τον μετατρέπει σε βαμπίρ.

Διακόσια χρόνια αργότερα, ο Μπαρνάμπας απελευθερώνεται από τον τάφο του και «εισβάλλει» στο σπίτι των απογόνων του, στο σπίτι που προαναφέρθηκε. Μητριαρχική η ηγεσία της με μια Μισέλ Πφάιφερ σε φόρμα. Το πιο παράξενο άτομο στην παρέα φαίνεται να είναι η ψυχαναλύτρια των παιδιών που δείχνει να έχει η ίδια ανάγκη ψυχανάλυσης περισσότερο από κάθε άλλον (η Ελενα Μπόναμ Κάρτερ σε μια ακόμη θαυμάσια στιγμή της).

Ετσι λοιπόν, μέσα σε αυτό το κομφούζιο που όντως θυμίζει σαπουνόπερα βουτηγμένη στη στρυχνίνη, ο Μπαρνάμπας αποφασίζει να βάλει τάξη και να ξαναφέρει στην πρώτη γραμμή την αλιευτική αυτοκρατορία που είχε χτίσει ο πατέρας του και που τώρα οδηγείται στην πτώχευση εξαιτίας της παλιάς του εχθρού, της Αντζελίκ.

Ο Μπάρτον «εικονογραφεί» τέλεια την εποχή της εφηβικής του ηλικίας, χρησιμοποιεί έξυπνα μουσικά κομμάτια όπως το «Nights with white satin» των Barklay James Harvest, πλάθει και πάλι έναν δικό του κόσμο που δεν μπορείς παρά να μην αγαπήσεις.  Επίσης, μας κλείνει το μάτι δίνοντας έναν μικρό ρόλο στον πάλαι ποτέ Κόμη Δράκουλα, βρετανό ηθοποιό Κρίστοφερ Λι αλλά και στον Αλις Κούπερ ο οποίος υποδύεται τον εαυτό του τραγουδώντας με… ζουρλομανδύα!

Ομως όλα αυτά δεν θα έλεγαν τίποτε χωρίς τον Τζόνι Ντεπ στον ρόλο του Μπαρνάμπας. Θυμίζοντας λιγάκι το ίνδαλμά του, τον Μάρλον Μπράντο ως Ναπολέοντα στην «Ντεζιρέ», ο 50χρονος πια ηθοποιός είναι σκέτος μαγνήτης. Είτε όταν, «μαστουρωμένος», συζητά για το «Love story» του Ερικ Σίγκαλ με χίπηδες πριν τους δείξει τα πραγματικά… δόντια του, είτε όταν κάνει τρελό σεξ «πετώντας» από τον ένα τοίχο στον άλλο με την Εύα Γκριν στην αγκαλιά του, είτε όταν στις στιγμές μοναξιάς αναλογίζεται τον πραγματικό έρωτά του που έσβησε στον χρόνο. Είναι πραγματικά ένας σπουδαίος ηθοποιός.

tovima