Αναβίωση του βιβλικού σινεμά

Τα κινηματογραφικά στούντιο ετοιμάζουν πλήθος ταινιών θρησκευτικής θεματολογίας.

Οι τριλογίες μπεστ σέλερ σιγά σιγά εξαντλούνται, το ίδιο και οι υπερήρωες οι περιπέτειες των οποίων δεν έχουν μεταφερθεί ακόμη στη μεγάλη οθόνη. Οι αρχαιοελληνικές περιπέτειες -εκτός εξαιρέσεων- δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα στα ταμεία και στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, οπότε τα στούντιο αναζητούν μια νέα θεματική κατηγορία που να μπορεί να προσελκύσει το κοινό. ΄Η μια παλιά που επιστρέφει.

Στη δεκαετία του ’50 οι θρησκευτικές περιπέτειες ήταν από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του κινηματογράφου, καθώς για να αφηγηθούν επικές ιστορίες χρησιμοποίησαν τις νέες δυνατότητες της εποχής, όπως το σινεμασκόπ. Ετσι προέκυψαν ταινίες, όπως το «Σαμψών και Δαλιδά», η «Ωραιότερη ιστορία του κόσμου», ο πολυβραβευμένος «Μπεν Χουρ» και οι «Δέκα εντολές» - η τελευταία, με επικαιροποιημένες τιμές, είχε ξεπεράσει το ένα δισεκατομμύριο δολάρια μόνο στην Αμερική. Με τις δυνατότητες της ψηφιακής τεχνολογίας και του 3D είναι βέβαιο ότι οι νέες θρησκευτικές ταινίες θα είναι τουλάχιστον θεαματικές.

Πλεονεκτήματα

Το πλεονέκτημα των ταινιών θρησκευτικής θεματολογίας και κυρίως αυτών που βασίζονται στις ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης είναι ότι απευθύνονται σε ένα ευρύτατο κοινό, μεγαλώνουν την ηλικιακή γκάμα των θεατών, προσφέρονται για θέαμα και αν βγουν επιτυχημένες έχουν εξασφαλισμένη την επαναληπτική θέαση. Οπως λέει ο σεναριογράφος Στιούαρτ Χέζελντιν, ο οποίος συμμετέχει σε δύο σχετικές ταινίες που βρίσκονται σε προετοιμασία, το θέμα είναι να υπάρξει ισορροπία ανάμεσα στο ευαίσθητο θέμα και την ενδιαφέρουσα, σύγχρονη αφήγηση. «Αν το κάνεις λάθος, θα καταλήξεις με διαδηλωτές έξω από τις αίθουσες. Αν το κάνεις σωστά, θα πάνε και θα ξαναπάνε και θα ξαναπάνε».

Σ’ αυτό ελπίζουν τα στούντιο, που αναβιώνουν την περίοδο της δεκαετίας του ’50 και τον Σεσίλ ντε Μιλ, καθώς ετοιμάζουν πλήθος θρησκευτικών ταινιών. Πιο προχωρημένος σε στάδιο προετοιμασίας είναι ο «Νώε» που θα σκηνοθετήσει ο Ντάρεν Αρονόφσκι με πρωταγωνιστή τον Ράσελ Κρόου. Τα γυρίσματα θα αρχίσουν τον Ιούλιο.

Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, αφού τελειώσει τη βιογραφία του Λίνκολν και τα γυρίσματα της περιπέτειας επιστημονικής φαντασίας «Robopocalypse» πιθανότατα θα σκηνοθετήσει το «Gods and Kings», μια νέα αφήγηση της ιστορίας του Μωυσή. Ο Σκοτ Ντέρικσον του «Εξορκισμού της Εμιλι Ρόουζ» θα γυρίσει τον «Γολιάθ», ενώ στα σχέδια βρίσκονται μια μεταφορά του «Χαμένου παραδείσου» του Μίλτον με τον Μπράντλι Κούπερ στον ρόλο του Εωσφόρου και ένα δράμα για την ιστορία των Κάιν και Αβελ με πρωταγωνιστή τον Γουίλ Σμιθ.

Το πιο αμφιλεγόμενο από όλα τα νέα κινηματογραφικά σχέδια είναι αυτό που σκοπεύει να υπογράψει ο Μελ Γκίμπσον. Ποιος ο λόγος της αναστάτωσης, αφού ο Γκίμπσον γύρισε την τεράστια -σε εμπορικό επίπεδο- επιτυχία των «Παθών του Χριστού»; Το γεγονός ότι πρόκειται για την ιστορία το Ιούδα του Μακκαβαίου, ενός προσώπου εμβληματικού για τον Ιουδαϊσμό. Ηταν ο ηγέτης της εξέγερσης του 167 π.Χ. ενάντια στη θρησκευτική καταπίεση και το Χάνουκα, η γιορτή των Εβραίων που συμπίπτει με την περίοδο των Χριστουγέννων, γιορτάζει τη νίκη αυτής της εξέγερσης. Το ταίριασμα της ιστορίας του Ιούδα του Μακκαβαίου με τον Γκίμπσον μοιάζει ή αψυχολόγητη ενέργεια από το στούντιο της Warner που υποστηρίζει την παραγωγή ή προσπάθεια να προκληθεί με κάθε τρόπο το ενδιαφέρον του κοινού για την ταινία.

Ο λόγος είναι ότι ο Γκίμπσον έχει δηλώσει επανειλημμένως το μίσος του για τους Εβραίους, τόσο μέσα από τον τρόπο που τους παρουσίασε στα «Πάθη του Χριστού» όσο και στα παραληρήματά του, όποτε συνελήφθη να οδηγεί μεθυσμένος. Προβληματική είναι και η επιλογή του σεναριογράφου, που είναι ο Τζο Εστερχαζ, ο οποίος έχει γράψει τα σενάρια για το «Βασικό ένστικτο», αλλά και για το «Showgirls» του Πολ Βερχόφεν.

Οι αντιδράσεις από τις εβραϊκές οργανώσεις έχουν αρχίσει. Ηδη λένε: «Ελπίζαμε ότι η Warner θα έβρισκε κάποιον καλύτερο από τον Μελ Γκίμπσον να σκηνοθετήσει ή να πρωταγωνιστήσει σε μια ταινία για τη ζωή της εμβληματικής εβραϊκής μορφής του Ιούδα του Μακκαβαίου. Ως ήρωας των Εβραίων και παγκόσμιος ήρωας στον αγώνα για θρησκευτική ελευθερία, ο Ιούδας ο Μακκαβαίος αξίζει περισσότερα». Οι αντιδράσεις αναμένεται να κορυφωθούν όταν αρχίσουν τα γυρίσματα και κυρίως όταν η ταινία βγει στις αίθουσες. Εκτός και αν ο Γκίμπσον την κάνει με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι μια κίνηση συμφιλίωσης.

Η εξαίρεση

Από τις ταινίες με θρησκευτικό περιεχόμενο που γυρίστηκαν τα τελευταία χρόνια μόνο τα «Πάθη του Χριστού» που γύρισε το 2004 ο Μελ Γκίμπσον ξεχώρισαν και κατάφεραν να γίνουν τόσο φαινόμενο του box office (με εισπράξεις που ξεπερνούν τα 610 εκατομμύρια παγκοσμίως) όσο και ένα γεγονός που προκάλεσε κάθε είδους αντιδράσεις στο κοινό. Δεν ξεχνιούνται εύκολα οι σκηνές των αιθουσών που γέμιζαν από ανθρώπους, ηλικιωμένες γυναίκες σε μεγάλο ποσοστό, οι οποίες σπάνια πηγαίνουν στον κινηματογράφο, να κλαίνε και να σχολιάζουν μεγαλοφώνως τα αιματηρά μαρτύρια -σε βαθμό ταινίας σπλάτερ- που κατέγραφε με την κάμερά του ο Γκίμπσον στο σώμα του Τζιμ Καβίζελ - Χριστού. «Παιδί» αυτής της ταινίας ήταν η «Ιστορία της γέννησης» που γύρισε το 2006 η Κάθριν Χάρντγουικ, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την παροδική αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος του κοινού για τις κινηματογραφημένες θρησκευτικές ιστορίες. Η ταινία, μια απόπειρα αφήγησης της ιστορίας της γέννησης από την πλευρά της Παναγίας, ήταν πλήρης αποτυχία, τόσο καλλιτεχνικά όσο και εισπρακτικά, αφού μόλις που κατάφερε να βγάλει τα έξοδά της.

kathimerini