Οι ταινίες της εβδομάδας από την Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Το κορίτσι με το τατουάζ / The girl with the dragon tattoo

Του Ντέιβιντ Φίντσερ. Θρίλερ, 2011, ΗΠΑ/Σουηδία/Ηνωμένο Βασίλειο/Γερμανία. 2 ώρες και 38 λεπτά. Με τους Ντάνιελ Κρεγκ, Ρούνι Μάρα, Κρίστοφερ Πλάμερ, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Ρόμπιν Ράιτ, Στίβεν Μπέρκοφ.

Δύο χρόνια μετά τη σουηδική κινηματογραφική μεταφορά του διάσημου μυθιστορήματος του αδικοχαμένου Στιγκ Λάρσον, ο Ντέιβιντ Φίντσερ («Seven», «Zodiac») μεταφέρει εκ νέου το «Κορίτσι με το τατουάζ» στη μεγάλη οθόνη, αφενός προσδοκώντας να αγγίξει ένα πολύ μεγαλύτερο κοινό και αφετέρου να προσθέσει άλλη μία ταινία στη φιλμογραφία του που να καταπιάνεται με την εμμονή στην αναζήτηση ενός κατά συρροήν δολοφόνου.

Η υπόθεση είναι πια λίγο πολύ γνωστή: ο Χένρικ Βάνγκερ -μεγιστάνας που ζει απομονωμένος σε ένα νησί- προσλαμβάνει τον μαχητικό και ανεξάρτητο δημοσιογράφο Μίκελ Μπλόμκβιστ προκειμένου να ρίξει φως στην υπόθεση της αγαπημένης του ανιψιάς, η οποία εξαφανίστηκε μυστηριωδώς πριν από 40 χρόνια. Διάφορες συγκυρίες θα φέρουν στο πλευρό του Μπλόμκβιστ την πανέξυπνη κι εκκεντρική ερευνήτρια-χάκερ Λίσμπετ Σαλάντερ.

Οι δυο τους θα αρχίσουν να σκαλίζουν το παρελθόν της οικογένειας Βάνγκερ ανακαλύπτοντας σκοτεινά μυστικά και δυσαρεστώντας αρκετούς από τους συγγενείς. Ο Φίντσερ είδε προφανώς το «Κορίτσι» απλώς ως άλλο ένα αστυνομικό θρίλερ, ελαχιστοποιώντας τα όποια σχόλια για τη σήψη μιας ευνομούμενης κοινωνίας ή τη φύση της έρευνας και της αλήθειας.

Γι’ αυτό και υποβίβασε τον ρόλο του «Millennium», του περιοδικού του Μπλόμκβιστ (που δίνει και τον γενικό τίτλο της τριλογίας του Λάρσον), και κατ’ επέκταση και τον χαρακτήρα που υποδύεται χλιαρά ο Ντάνιελ Κρεγκ. Αντίθετα, έριξε περισσότερο βάρος στη φιγούρα και την ιδιοσυγκρασία της Σαλάντερ (συστήνοντάς μας τη θαρραλέα Ρούνι Μάρα) και στην εύρεση του δολοφόνου, κάνοντας αυτό που ξέρει να κάνει καλά: ένα καλοδουλεμένο θρίλερ.

Αλλωστε, οι περαιτέρω προεκτάσεις πάντα αποτελούσαν ψιλά γράμματα για τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη.

Η Σιδηρά Κυρία / The Iron Lady

Της Φιλίντα Λόιντ. Βιογραφία, 2011, Ηνωμένο Βασίλειο/Γαλλία. 1 ώρα και 45 λεπτά. Με τους Μέριλ Στριπ, Τζιμ Μπρόαντμπεντ, Ολίβια Κόλμαν, Αντονι Χεντ, Ρίτσαρντ Ε. Γκραντ.

Μετά τη συνεργασία τους στο ανάλαφρο «Mamma Mia!», η σκηνοθέτις Φιλίντα Λόιντ και η μεγάλη κυρία της υποκριτικής τέχνης Μέριλ Στριπ ενώνουν και πάλι τις δυνάμεις τους στη «Σιδηρά Κυρία», μια βιογραφία της πρώτης γυναίκας πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας, της Μάργκαρετ Θάτσερ.

Εχοντας για βάση το παρόν, όπου η Θάτσερ παρουσιάζεται ως μια αδύναμη ηλικιωμένη που τα έχει χαμένα, η ταινία κάνει μια σειρά αναδρομών στο παρελθόν αυτής της γυναίκας, από τη νεαρή ηλικία που αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική μέχρι την αποχώρησή της από την Ντάουνινγκ Στριτ, συμπεριλαμβάνοντας όλους τους σημαντικούς σταθμούς της πολιτικής της σταδιοδρομίας, ενώ, ταυτόχρονα, επιχειρεί να μας παρουσιάσει τη γυναίκα, τη σύζυγο και τη μητέρα πίσω από τη σκληροτράχηλη πολιτικό.

Μόνο που η Ιστορία έχει ήδη αποφασίσει για τη «Μάγκι» και οι άνισες προσπάθειες που κάνει η Λόιντ να την εξανθρωπίσει φαντάζουν αστείες, ειδικά όταν περνούν τις πιο μαύρες σελίδες της καριέρας της (όπως οι απεργίες των ανθρακωρύχων και τα Νησιά Φόκλαντ) με συνοπτικές διαδικασίες. Η Στριπ παραδίδει μια αναμενόμενα καλή ερμηνεία, αλλά η απουσία βαρύτητας στη σκηνοθεσία την υπονομεύει.

Κολαστήριο / Kárhozat

Του Μπέλα Ταρ. Δράμα, 1988, Ουγγαρία. 1 ώρα και 56 λεπτά. Με τους Μίκλος Ζέκελι, Βάλι Κερέκες, Γκιόργκι Τσερχάλμι.

Εχοντας ήδη εξασφαλίσει τις δάφνες του από τους σινεφίλ όλου του κόσμου, το εξαιρετικό «Κολαστήριο» του Μπέλα Ταρ («Οι αρμονίες του Βερκμάιστερ», «Το άλογο του Τορίνο») κυκλοφορεί επιτέλους σε κανονική διανομή στη χώρα μας, δύο και πλέον δεκαετίες μετά τη δημιουργία του. Ενας από τους βασικούς σταθμούς στη φιλμογραφία του Ούγγρου σκηνοθέτη, αυτό το υπνωτικά ατμοσφαιρικό όσο και παράξενο νουάρ καταδύεται στο υπαρξιακό κολαστήριο των ανθρώπινων σχέσεων και του περιβάλλοντος που τις δημιουργεί και τις ελέγχει.

Πλάνα μοναδικής μαεστρίας, συγκλονιστική ασπρόμαυρη φωτογραφία και ένα σύνολο καταρρακωμένων χαρακτήρων συντονίζονται ποιητικά σ’ ένα ολοκληρωμένο δημιουργικό σύνολο, απόλυτα ελεγχόμενο από τη σκηνοθεσία του Ταρ, ο οποίος δεν διστάζει στιγμή να κοιτάξει κατάματα την άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής. Μια ανεπανάληπτη και στοιχειωτική κινηματογραφική εμπειρία.

Τα κορίτσια της βροχής

Της Αλίντας Δημητρίου. Ντοκιμαντέρ, 2011, Ελλάδα. 2 ώρες.

Το τρίτο μέρος της τριλογίας της Αλίντας Δημητρίου για τις γυναίκες που συμμετείχαν στους πολιτικούς αγώνες το τελευταίο μισό του περασμένου αιώνα είναι κι αυτό, όπως «Τα πουλιά στο βάλτο» και «Η ζωή στους βράχους», απαραίτητο θέαμα.

Με μοντάζ που κόβει και ράβει τις μαρτυρίες των γυναικών σε μια ενιαία, συνολική αφήγηση (τόσες φωνές, το ίδιο νήμα) και, ακόμα και στις δύο ώρες που διαρκεί, κυλάει σαν θρίλερ το οποίο δεν χορταίνεις, «Τα κορίτσια της βροχής» παρουσιάζουν τις εμπειρίες των γυναικών αυτών κατά τη διάρκεια της χούντας – με όλα τα βασανιστήρια, τους διωγμούς, τις απώλειες και τις τραγικές συνέπειες στο κορμί και τη ζωή τους. Αντιπαραβάλλοντας την ανεκτίμητη προφορική Ιστορία τους με εικόνες από επώδυνα πρόσφατους αγώνες, η ταινία αποκτά μία επιπλέον αιχμηρή διάσταση, που τσιμπάει και παρακινεί.

Από τη μία, η αποκαρδίωση από όλο αυτόν τον πόνο και τις δοκιμασίες και από την άλλη το δέος μπροστά στην πεποίθηση των γυναικών πως δε θα άλλαζαν τίποτα. Παρά το φαινομενικά απλό στήσιμό της τα «Κορίτσια της βροχής» είναι μια πολυεπίπεδη ταινία, σπαραχτική κι ελπιδοφόρα μαζί.

Ο νεαρός κύριος Γκαίτε! / Goethe!

Του Φίλιπ Στέλτζλ. Ρομαντική, 2010, Γερμανία. 1 ώρα και 40 λεπτά. Με τους Αλεξάντερ Φέλινγκ, Μίριαμ Στάιν, Μορίτς Μπλάιμπτροϊ, Φόλκερ Μπρας, Μπούργκαρτ Κλάουσνερ.

Γερμανία 1772. Ο νεαρός και ατίθασος Γιόχαν Γκαίτε στέλνεται απ’ τον πατέρα του σε μια ήσυχη μικρή πόλη για ν’ αλλάξει μυαλά και αέρα, μετά την αποτυχία του στις εξετάσεις της Νομικής. Στην αρχή ο Γιόχαν προσπαθεί για το καλύτερο, καταφέρνει μάλιστα να εντυπωσιάσει τον αρχιδικαστή Κέστνερ. Τότε μπαίνει στη ζωή του η Λότε και τίποτα δεν είναι όπως πριν, μιας και οι δυο νέοι ερωτεύονται παράφορα. Μόνο που ο Γιόχαν αγνοεί ότι η Λότε είναι ήδη μνηστευμένη με τον Κέστνερ. Ενα μοντέρνο παραμύθι -στη φλέβα του «Ερωτευμένου Σαίξπηρ» και του «Αμαντέους»- που υπήρξε η αφορμή για να γράψει ο Γκαίτε το αριστούργημά του «Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου».

protothema