Σκοτσέζικο ντους από τους κριτικούς στον Λάνθιμο

Ας κρατήσουμε την ψυχραιμία μας για την τύχη της ελληνικής ταινίας «Αλπεις» του Γιώργου Λάνθιμου, που κατάφερε και πάλι να γίνει το talk of the festival, με το ανορθόδοξο στόρι του (που υπογράφει με τον Ευθύμη Φιλίππου), για μια παράξενη ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι αναλαμβάνουν, έναντι αμοιβής, για να ανακουφίσουν διάφορους πενθούντες, να υποδυθούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Οι πρώτες κριτικές για την ταινία δείχνουν ότι για άλλη μία φορά οι «Αλπεις» δίχασαν τους επαγγελματίες. Αν και στην πλειονότητά τους τα πρώτα σχόλια είναι θετικά, τα αρνητικά στάζουν φαρμάκι. Οσο για το πώς αντέδρασε ή θα αντιδράσει το κοινό όταν η ταινία βγει στις αίθουσες, αυτό θα είναι μια άλλη υπόθεση.

Ο έγκυρος κριτικός της «Γκάρντιαν», Γιαν Μπρουκς, έβαλε στις «Αλπεις» τέσσερα στα πέντε αστεράκια, όσα έδωσε και στο «Shame» του συμπατριώτη του, Στιβ ΜακΚουίν, αλλά και στο «Μακελειό» του βετεράνου Ρομάν Πολάνσκι. «Είναι εύκολο», γράφει ο Μπρουκς, «να χαθείς στις "Αλπεις", μια ανέκφραστη ιστορία φαντασμάτων όλων των ειδών από τον μεγαλοφυή Ελληνα σκηνοθέτη, Γιώργο Λάνθιμο. Ακόμα και ο τίτλος λειτουργεί ως ένα είδος αντιπερισπασμού. Αλλά με το που σβήσουν τα φώτα, βρισκόμαστε σε μια κατάσταση παροξυσμού, χωρίς χάρτη, σε ένα τοπίο που δεν είναι απόκρημνο και χιονισμένο αλλά επίπεδο και μαύρο. Αλλά ακολουθήστε τον σκηνοθέτη. Αφήστε τον να σας σύρει από τη μύτη. Ο Λάνθιμος ξέρει πολύ καλά πού πηγαίνει».

Την άποψή του δεν συμμερίζεται ο έτερος δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας, Μαρκ Μπράουν. Εγραψε στο Τουίτερ του: «Μόλις είδα τις Αλπεις. Θέλω να πνιγώ στα κανάλια της Βενετίας».

Το «Χόλιγουντ Ρεπόρτερ», πάλι, μιλάει για μια «καυστική ταινία, τόσο περίεργη και ελλειπτική όσο ο "Κυνόδοντας" με μια ανεξήγητη δύναμη να παρασύρει τον θεατή στο ερμητικό δίκτυο των ανθρώπινων σχέσεων» και χαρακτηρίζει τις «Αλπεις» ως ένα «έξοχο δείγμα του σινεμά του παραλόγου».

Παράλογες, όμως, θα έβρισκε τις παραπάνω θετικές κριτικές ο Πάολο Μερεγκέτι της «Κοριέρε ντελα Σέρα», ο οποίος αποκάλεσε την ταινία του Λάνθιμου «το ούφο της Μόστρα». «Η ταινία», γράφει, «έχει ελλειπτικό στιλ, εξηγεί ελάχιστα και προκαλεί πολύ. Εχει μεγάλη δόση μισανθρωπίας που βγαίνει σε κάθε σκηνή και είναι στα όρια του ανεκτού. Αφήνει τον θεατή με αμφιβολίες και ερωτήματα. Ενοχλεί και απωθεί. Ενας Γάλλος το αποκάλεσε, ορθώς, "αυτιστικό φιλμ"».

Το περιοδικό «Variety», παρόλο που υποστηρίζει ότι η νέα ταινία είναι λιγότερο καινοτόμα από τον «Κυνόδοντα», βρίσκει εξαιρετικό το σενάριο, το μοντάζ και κάθε τεχνική λεπτομέρεια και καταλήγει ότι «προσφέρει ένα συναρπαστικό μίγμα παράξενων συμβάντων, ανθρωπολογικών και φροϋδικών διαισθήσεων για τα ανθρώπινα είδη και τη σύγχρονη κοινωνία, και ένα ιδιαίτερα παράξενο χιούμορ». Ενώ το σάιτ «indiwire» βάζει τίτλο στην κριτική «Αλλη μια μοναδική και εκπληκτική ταινία από τον Λάνθιμο».

Λογικό ήταν οι ξένοι κριτικοί να περίμεναν πώς και πώς τη νέα ταινία του Λάνθιμου, που κατάφερε με τον «Κυνόδοντα» να βάλει δυναμικά το ελληνικό σινεμά στο παιχνίδι της κινηματογραφικής βιομηχανίας, παρέα βέβαια και με άλλους σκηνοθέτες της γενιάς του.

Σίγουρα θα ξεφυτρώσουν κι άλλες αρνητικές κριτικές για την ταινία, όπως βέβαια και θετικές. Θα διαβάσουμε πολλά ακόμα σχόλια που θα είναι ή του ύψους ή του βάθους. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν έγινε και με τον «Κυνόδοντα»; Αλλοι μιλούσαν για αριστούργημα και άλλοι δεν ήθελαν ούτε να ακούσουν. Κι όμως, ο «Κυνόδοντας» διέψευσε τους επικριτές του και έφτασε μέχρι τα «Οσκαρ», έπειτα από μια ήδη αξιοζήλευτη πορεία στο εξωτερικό.

enet