Οι ταινίες της εβδομάδας από Πέμπτη 10/01/2013

«Επιχείρηση: Argo» («Argo», ΗΠΑ, 2012) σε σκηνοθεσία Μπεν Αφλεκ, με τον ίδιο και τους Τζον Γκούντμαν, Αλαν Αρκιν, Μπράιαν Κράνστον

Οταν βρίσκεται στα πολύ καλά του, το πολιτικά σκεπτόμενο Χόλιγουντ που αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια, έχει αποδείξει ότι μπορεί να δώσει σπουδαίες ταινίες, ή ακόμη και  αριστουργήματα. Ταινίες όπως η «Syriana» του Στίβεν Γκέιγκαν, ο «Μάικλ Κλέιτον» του Τόνι Γκίλροϊ και το «Καληνύχτα και καλή τύχη» του Τζορτζ Κλούνεϊ αποτελούν περίτρανα παραδείγματα και η αλήθεια είναι ότι σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία επιθυμεί να ενταχθεί η «Επιχείρηση: Argo», τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Μπεν Αφλεκ, με πρωταγωνιστή τον ίδιο. Δεν καταφέρνει να γίνει αριστούργημα αλλά δεν παύει να είναι μια ενδιαφέρουσα, άξια προσοχής δημιουργία.

Το φιλμ πραγματεύεται ένα αληθινό περιστατικό - την προσπάθεια διάσωσης έξι αμερικανών υπαλλήλων της αμερικανικής πρεσβείας στην Τεχεράνη, οι οποίοι τον Νοέμβριο του 1979, όταν ο Αγιατολάχ Χομεϊνί αναλάμβανε την εξουσία, αναγκάστηκαν να κρυφτούν στην πρεσβεία του Καναδά στην Τεχεράνη, αφήνοντας την τύχη τους στα χέρια της αμερικανική κυβέρνησης.

Πραγματικά, χάρη στην επιμονή του ειδικού πράκτορα Τόνι Μέντεζ (τον υποδύεται ο Αφλεκ σε μια υποτονική, χαμηλών τόνων ερμηνεία), η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών κατέστρωσε ένα παράτολμο σχέδιο και απ' ό,τι η ταινία υποστηρίζει αυτή η επιχείρηση ήταν που είχε τις μεγαλύτερες πιθανότητες για έκβαση θετικού αποτελέσματος.

Ο Αφλεκ, που τόσο στο «The town» (2010) όσο - κυρίως - στο «Χωρίς ίχνη» (2007) παρουσίασε έκτακτα δείγματα στη σκηνοθεσία, έχει μια πολύ δυνατή ιστορία στα χέρια του. Και είναι δυνατή γιατί κατά τραγική (ή κωμική - όπως το πάρει κανείς) ειρωνεία, στην εξέλιξη της επιχείρησης διάσωσης σημαντικό ρόλο παίζει το ίδιο το… Χόλιγουντ.  Το σχέδιο του πράκτορα, στο οποίο συμμετέχει ένας κινηματογραφικός παραγωγός (Αλαν Αρκιν) και ένας ειδήμων στα οπτικά εφέ (Τζον Γκούντμαν), είναι να πείσει την ιρανική κυβέρνηση ότι ένα αμερικανικό στούντιο αναζητεί τοποθεσίες στην ιρανική έρημο για τα γυρίσματα μιας ταινίας τύπου «Πόλεμος των άστρων». Τίτλος της,  «Αργώ».

Αυτό και μόνον το στοιχείο, κατευνάζει αυτομάτως τα έκρυθμα πνεύματα δίνοντας στην ταινία μια σχεδόν διεστραμμένη κωμική χροιά την οποία ο Αφλεκ διαχειρίζεται προσεκτικά ισορροπώντας με την τραγωδία. Οι πιο ελκυστικές σκηνές στην «Επιχείρηση: Argo» άλλωστε, είναι εκείνες όπου βλέπουμε τον πράκτορα να προσπαθεί να συνεννοηθεί με τους ανθρώπους του κινηματογράφου, οι οποίοι, όπως το περιμένεις, βρίσκονται στον δικό τους, περίεργο κόσμο.

Η ταινία είναι πολύ καλή στην «αναπαράσταση» της εποχής στην οποία τοποθετείται. Οι διαδηλώσεις και ο πανικός στους δρόμους της Τεχεράνης, η εισβολή στην πρεσβεία και όλες οι σκηνές δρόμου, ενίοτε εμπλέκονται με αυθεντικά ντοκουμέντα και το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό. Επίσης, η  δουλειά της Σάρον Σίμορ στη διεύθυνση παραγωγής, της Τζαν Πασκάλε στα σκηνικά και των Πίτερ Μπορκ, Ντένιζ Γκότουρκ στην καλλιτεχνική διεύθυνση βάζει αμέσως τον θεατή στο κλίμα της εποχής.

 

 

«Ο δολοφόνος με το πριόνι 3D» («The Texas chainsaw massacre 3D», ΗΠΑ, 2012) σε σκηνοθεσία Τζον Λούσενχοπ, με τους Αλεξάντρα Νταντάριο, Τάνια Ρεϊμόντ, Σκοτ Ιστγουντ

Τόσο αλεσμένο ανθρώπινο κρέας είχα να δω από την εποχή του «Σε βλέπω 3» το 2010, οπότε και σταμάτησα να παρακολουθώ τις ταινίες «Σε βλέπω».  Προσέξτε τώρα. Ο «Δολοφόνος με το πριόνι» που βλέπουμε σήμερα, είναι η τρισδιάστατη «συνέχεια» του μύθου της ταινίας «Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι» η οποία γυρίστηκε το 1974, είχε μια συνέχεια το 1986, έγινε ριμέικ το 2003 και είχε ακόμη μία συνέχεια το 2006 που εξηγούσε τι είχε συμβεί και άρχισαν όλα το 1974!

Λίγο να γνωρίζεις από το στόρι της πρώτης ταινίας, η οποία έχει αφήσει εποχή για την απίστευτη ωμότητά της, αμέσως αντιλαμβάνεσαι τι περίπου θα δεις στην τελευταία. Η ιστορία ξεκινά από τις θηριωδίες μιας παρανοϊκής οικογένειας Τεξανών που ξεκοιλιάζει όποιον άνθρωπο βρεθεί στο κτήμα της. 

 

 

Τσιγκέλια, πριόνια, κατσαβίδια, σφυριά και φυσικά σιδεροπρίονα, κάνουν παρέλαση σε αυτό το καλοφτιαγμένο κατασκεύασμα τρόμου που από τους τίτλους της αρχής κιόλας, δηλώνει την αστείρευτη δίψα του για αίμα. Για να καταλάβετε, όλο το κομμάτι των τίτλων της εισαγωγής είναι μια «περίληψη» της πρώτης ταινίας του 1974, ώστε να καταλάβουν οι θεατές που τυχόν δεν την έχουν δει, από πού η ιστορία ξεκινά. Κι αυτό σημαίνει ότι το στοίβαγμα των πτωμάτων αρχίζει από το σημείο μηδέν.

Η πορνογραφία του αίματος (σε συνδυασμό με το καυτό σορτσάκι μιας από τις πρωταγωνίστριες) βρίσκεται στο μεγαλείο της σε μια ταινία που δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο για να γυριστεί, πέραν του οικονομικού. Και είχαν δίκιο βέβαια που τη γύρισαν γιατί, τουλάχιστον στην Αμερική, έκανε θραύση στα ταμεία.

 

tovima