Οι ταινίες της εβδομάδας από την Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Ναυμαχία / Battleship
Του Πίτερ Μπεργκ

Με τους Λίαμ Νίσον, Τέιλορ Κιτς, Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ, Ριάνα
Περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, ΗΠΑ, 2012

Βασισμένη στο επιτραπέζιο παιχνίδι της Hasbro, η «Ναυμαχία» φέρνει εξωγήινους στη Γη για να μας καταστρέψουν και να παραδώσουν στο μεταξύ μαθήματα ταπεινότητας στον ατίθασο ναύτη Τέιλορ Κιτς. Αργή και δυστυχώς ούτε καν αστεία, αγνοεί οποιοδήποτε ίχνος λογικής θα μπορούσε να είχε παρεισφρήσει στο σενάριο και απλώς φορτσάρει σαν μαινόμενος πολεμολάγνος ρατσιστής Αμερικανός ταύρος. Και η Ριάνα, στην πρώτη κινηματογραφική της εμφάνιση, δεν λέει καν ένα τραγουδάκι…



Αναψέ με! / Turn me on, dammit!
Της Γιάνικε Σιστάντ Γιάκομπσεν

Με τους Χελένε Μπέργκσχολμ, Ματίας Μίρεν
Κομεντί, 2011, Νορβηγία

Οχι, δεν πρόκειται για κάποιον που θέλει να ανάψει ένα τσιγάρο, αλλά για μια έφηβη κοπέλα, η οποία μεγαλώνει σε απομακρυσμένο νορβηγικό χωριό και έχει τρελαθεί από την ανία και τις ορμόνες της. Κάνει τηλεφωνικό σεξ, αυνανίζεται όπου βρεθεί και φαντασιώνεται ερωτικές συνευρέσεις με όποιον διασταυρώνεται. Οταν το αγόρι με το οποίο είναι κρυφά ερωτευμένη της κάνει ένα ακραίο πέσιμο και εκείνη το αποκαλύπτει στις φίλες της, γίνεται ξαφνικά ο ξεφτιλισμένος παρίας του σχολείου. Το «Αναψέ με!» ήταν, απρόσμενα, μια από τις πιο αληθινές ταινίες ενηλικίωσης που έχω δει ποτέ. Διατηρεί τρομερές ισορροπίες, χωρίς να φοβάται να κοιτάξει τη σεξουαλικότητα στα μάτια -και δη τη γυναικεία- σε μια τόσο… ανισόρροπη ηλικία, και να μεταφέρει ακέραιη όλη την αμηχανία, την αγαρμποσύνη, την επιθυμία, τη σύγχυση και την ομορφιά της.

Magic Hour
Του Κώστα Καπάκα.

Με τους Ρένο Χαραλαμπίδη, Τάσο Αντωνίου
Κομεντί, Ελλάδα, 2011



Μετά το «Peppermint» και την «Uranya» ο Κώστας Καπάκας επιστρέφει με ένα road-movie/bromance για δύο άντρες οι οποίοι γνωρίζονται σε μια κρίσιμη στιγμή στη ζωή τους και ξεκινούν μια περιπλάνηση με προορισμό το άγνωστο. Διαφαίνεται η ανάγκη του σκηνοθέτη για έκφραση, μοίρασμα και (αυτο)κριτική, αλλά το χιούμορ δεν είναι αποτελεσματικό με τις βρισιές και τις φωνές στις οποίες βασίζεται. Ή, τουλάχιστον, δεν είναι του γούστου μου.

Σούπερ Δημήτριος
Του Γιώργου Παπαϊωάννου

Με τους Δημήτρη Βαϊνά, Πάρη Παπαδόπουλο, Ολγα Σφέτσα
Κωμωδία, Ελλάδα, 2011



Χαβαλεδιάρικη φαρσοκωμωδία με πρωταγωνιστή τον Σούπερ Δημήτριο, ήρωα και σωτήρα της Θεσσαλονίκης που αγωνίζεται για το καλό του κοινού ενάντια στον κακό Κάπτεν Φ. Ρομ. Φτιαγμένη με κέφι και σχολικοεπαναστατική διάθεση.



Ανοιχτά μικρόφωνα
Του Νίκου Σκαρέντζου. Ντοκιμαντέρ, Ελλάδα, 2011.



Ο Νίκος Σκαρέντζος συνεχίζει το έργο που ξεκίνησε με το «Ρυθμοί και ρίμες» για την ελληνική χιπ χοπ, εστιάζοντας στον στίχο και το πολιτικό μήνυμα, σε έναν φόρο τιμής στη νέα γενιά ταλαντούχων Ελλήνων ράπερ.

Οίκος ανοχής / L’ Apollonide
Του Μπερτράν Μπονελό. Δραματική, Γαλλία, 2012, 1 ώρα και 42 λεπτά. Με τους Χαφζία Χερζί, Σελίν Σαλέτ, Γιασμίνα Τρίνκα
Ο Μπερτράν Μπονελό ανοίγει τις πόρτες ενός μικρού παριζιάνικου οίκου ανοχής στα τέλη του 19ου αιώνα και μας εισάγει στο σύμπαν της χλιδής, του ρίσκου και της θεατρικότητας των γυναικών που το κατοικούν.

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ

O άνθρωπος με την κινηματογραφική κάμερα / Chelovek s kino-apparatom
Του Τζίγκα Βέρτοφ. Ντοκιμαντέρ, Σοβιετική Ενωση, 1929. 1 ώρα και 8 λεπτά. Με τον Μιχαήλ Κάουφμαν
Πρότυπο πειραματισμού, καινοτομίας, αισθητικής και παιχνιδιού, ο «Ανθρωπος με την κινηματογραφική κάμερα» δεν είναι απλώς από τις καλύτερες avant-garde ταινίες, αλλά από τις πιο μνημειώδεις στην ιστορία του κινηματογράφου. Διόλου τυχαίο που έχει χαρακτηριστεί «μπροστά από την εποχή του». Βλέπεται υπέροχα ακόμα και σήμερα.

protothema