Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο του Μπράιαν Σέλζνικ με τίτλο Η Εφεύρεση του Χιούγκο Καμπρέ (κυκλοφορεί και στα ελληνικά).
Η ταινία ξεκινά με ένα τράβελινγκ στο τρισδιάστατο Παρίσι για να καταλήξει μέσα σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό, όπου ζει ένα ορφανό αγόρι που προσπαθεί να επισκευάσει ένα ρομπότ, νομίζοντας ότι αυτό κρύβει ένα μυστικό από τον νεκρό πατέρα του. Μια κλειδαριά σε σχήμα καρδιάς, ένα μενταγιόν, ένας γεροπαράξενος πωλητής παιχνιδιών, όλα θα αποκαλύψουν ένα μυστήριο που στην «ψυχή» του κρύβει μόνο... σινεμά.
Όπως γράφουν οι Cinεπιβάτες, ο Μάρτιν Σκορσέζε δεν χρησιμοποιεί το 3D ως στοιχείο εντυπωσιασμού, αλλά σαν αφηγηματικό εργαλείο.
- Διαβάστε περισσότερα για τη χρήση του 3D και για την ταινία στους Cinεπιβάτες
Ο ίδιος ο Σκορσέζε έχει δηλώσει: «Δεν επρόκειτο για ένα απλό εφέ. Έχει να κάνει με την ιστορία και αξιοποιεί το χώρο ως στοιχείο της αφήγησης. Δουλεύοντας με αυτήν την τεχνική ανακάλυψα πως εμπλέκει και μεγεθύνει τον ηθοποιό. Είναι σαν να βλέπεις ένα άγαλμα να κινείται. Δεν είναι πλέον επίπεδο. Με την κατάλληλη υποκριτική και τις κατάλληλες κινήσεις γεννάται μια μίξη θεάτρου και κινηματογράφου, που δεν είναι ούτε σκέτο θέατρο ούτε σκέτος κινηματογράφος».
Και συνεχίζει: «Πάντοτε το έβρισκα συναρπαστικό. Πάντοτε ονειρευόμουν να κάνω μια τρισδιάστατη ταινία. Τα πρόσωπα αποκτούν μεγαλύτερη οικειότητα και ζεστασιά. Είναι πιο κοντά μας οι ηθοποιοί. Δημιουργείται μεγαλύτερο δέσιμο του κοινού με τους χαρακτήρες».
Το βιβλίο και η ταινία δίνουν σημαντικό ρόλο στον «μάγο του σινεμά» Ζορζ Μελιέ. Στον Μάρτιν Σκορσέζε, γνωστό κινηματογραφόφιλο, δεν θα μπορούσε παρά να φαντάζει ελκυστική η ιδέα του να αναφερθεί σε έναν τόσο σπουδαίο σκηνοθέτη, όπως ο Μελιέ.
Άλλωστε, το Ηugo φέρει κάτι από τη μαγεία και την αίσθηση των ταινιών του Μελιέ (όπως το Ταξίδι στη Σελήνη). Και -όπως λέει και ο Μελιέ στην ταινία του Σκορσέζε- απευθύνεται σε «μάγους, γοργόνες, ταξιδευτές, τυχοδιώκτες, θαυματοποιούς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου