Αγαπημένα φιλμ κάτω από τα άστρα

Του Παναγιωτη Παναγοπουλου

Μήνας επανεκδόσεων είναι ο Αύγουστος για τις κινηματογραφικές αίθουσες, αφού ελάχιστες είναι οι νέες ταινίες που πρόκειται να προβληθούν. Η νέα σεζόν, που τα τελευταία χρόνια αρχίζει την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου, θα κάνει έναρξη με το «Inception» του Κρίστοφερ Νόλαν, μια ταινία που έχει εντυπωσιάσει τόσο το κοινό όσο και την κριτική. Μέχρι τότε όμως, το πρόγραμμα των αιθουσών θα εξακολουθεί να θυμίζει Ταινιοθήκη.

Ταινίες όπως το «Τηλεφωνήσατε, ασφάλεια αμέσου δράσεως», η «Σαμπρίνα», το «Ενας προφήτης μα τι προφήτης», η «Πρώτη σελίδα», το «Ραντεβού στο Παρίσι», στάθηκαν δίπλα στις νέες κυκλοφορίες και σε πολλές περιπτώσεις κέρδισαν τις εντυπώσεις και τα εισιτήρια από νέες αδιάφορες ταινίες που προβλήθηκαν σε πρώτη προβολή.

Η αλήθεια είναι ότι το καλοκαίρι και τα θερινά σινεμά έχουν συνδεθεί με τις επανεκδόσεις αγαπημένων ταινιών. Και αφού το κύκλωμα της κινηματογραφικής διανομής έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μην επαναλαμβάνονται πια ταινίες του περασμένου χειμώνα (και πώς να γίνει αυτό, με την εξάπλωση του home cinema και της πειρατείας;) η νέα προβολή παλιών ταινιών, που κάνουν νέα καριέρα στις αίθουσες, είναι η πιο κοντινή πρόταση. Που επιπλέον, δείχνει να ικανοποιεί και το κοινό.

Παρά τις τεχνολογικές βελτιώσεις σε εικόνα και ήχο, οι θεατές δείχνουν να εξακολουθούν να προτιμούν την αυλή και το γιασεμί από τις κλιματιζόμενες αίθουσες των multiplex. Σε αυτό το περιβάλλον δεν αναδεικνύονται ούτε ο ήχος ούτε η εικόνα των σύγχρονων υπερπαραγωγών με τα ακριβά εφέ και τις πολύπλοκες ηχητικές μπάντες. Ομως οι φιγούρες του Κάρι Γκραντ, της Οντρεϊ Χέμπορν, του Τζακ Λέμον, του Γούντι Αλεν, μοιάζουν σαν να βρίσκονταν πάντα εκεί. Και αν ο ήχος δεν είναι ο καλύτερος δυνατός, δεν πειράζει. Οι πιο πολλές ατάκες είναι γνωστές και η μνήμη τις συμπληρώνει.

Οκτώ τουλάχιστον είναι οι ταινίες που θα προβληθούν σε επανέκδοση μέσα στον Αύγουστο. Πρόκειται για μια συλλογή από ταινίες που είναι γνωστές από προηγούμενες -πολλαπλές ίσως- επανεκδόσεις, αλλά και ταινίες που έχουν να προβληθούν πολλά χρόνια και είναι άγνωστες σε μεγάλη μερίδα του κοινού.

Από την ερχόμενη Πέμπτη θα αρχίσει να προβάλλεται το «Μπόνι και Κλάιντ» του Αρθουρ Πεν, με τον Γουόρεν Μπίτι και τη Φέι Ντάναγουεϊ. Κλασική γκανγκστερική ταινία, που συνδυάζει το αστυνομικό δράμα, τη βιογραφία και την ερωτική ιστορία, γυρίστηκε το 1967 και διεκδίκησε δέκα Οσκαρ. Κέρδισε μόνο δύο, το β΄ γυναικείου ρόλου (για την ερμηνεία της Εστέλ Πάρσονς) και για τη φωτογραφία. Ομως παρά την απουσία πολλών βραβείων, το «Μπόνι και Κλάιντ» θεωρείται από τα αριστουργήματα της δεκαετίας του '60 και μια από τις καλύτερες γκανγκστερικές ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι ότι το «Μπόνι και Κλάιντ» έχει αρκετά έντονη τη γαλλική επιρροή. Αρχική επιλογή για τη θέση του σκηνοθέτη ήταν ο Φρανσουά Τριφό, ενώ πριν από την τελική επιλογή του Αρθουρ Πεν προηγήθηκε ο Ζαν Λικ Γκοντάρ. Επίσης, ο ρόλος της Μπόνι είχε προταθεί στην Τζέιν Φόντα, η οποία τότε ζούσε στη Γαλλία και δεν θέλησε να επιστρέψει στην Αμερική για να γυρίσει την ταινία. Ωστόσο, και ο Πεν επηρεάστηκε από τη γαλλική νουβέλ βαγκ, ειδικά σε ό, τι αφορά το μοντάζ.

Μια από τις χαρακτηριστικότερες ταινίες της νουβέλ βαγκ θα προβληθεί στις 5 Αυγούστου. Η «Περιφρόνηση» του Ζαν Λικ Γκοντάρ με την Μπριζίτ Μπαρντό, τον Μισέλ Πικολί, τον Τζακ Πάλανς, αλλά και τον Φριτς Λανγκ, γυρίστηκε το 1963 και έχει να κάνει με δύο θέματα που χαρακτηρίζουν το σινεμά του Γκοντάρ. Την ίδια τη διαδικασία της δημιουργίας, αλλά και τις ερωτικές σχέσεις. Η Μπαρντό, στο απόγειο της δόξας της, και ο Μισέλ Πικολί υποδύονται ένα ζευγάρι. Εκείνος, σεναριογράφος, αναλαμβάνει να γράψει μια σεναριακή διασκευή της ομηρικής «Οδύσσειας» για λογαριασμό ενός Αμερικανού παραγωγού. Εκείνη τον παρακολουθεί να «ξεπουλιέται» και σταδιακά τον απορρίπτει και τον περιφρονεί. Βασισμένη στο βιβλίο του Αλμπέρτο Μοράβια, η «Περιφρόνηση» είναι ίσως η πιο ολοκληρωμένη ταινία του Γκοντάρ.

Την ίδια ημερομηνία βγαίνει στις αίθουσες το «Ωραίος και σέξι» που έγραψε ο Γούντι Αλεν, διασκευάζοντας το θεατρικό του έργο για τις δύσκολες ώρες που περνάει ένας κινηματογραφικός κριτικός μετά το διαζύγιό του. Κάτι που τον κάνει να απευθύνεται για συμβουλές στη φιγούρα του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ. Την ταινία σκηνοθέτησε ο Χέρμπερτ Ρος το 1972, ρίχνοντας λίγο τους νευρωτικούς τόνους του σεναρίου, που ο ίδιος ο Αλεν υπογραμμίζει ίσως υπερβολικά στις δικές του σκηνοθεσίες.

Μόντι Πάιθον, κλασικά

Στις 12 Αυγούστου θα αρχίσει να προβάλλεται το «Νόημα της ζωής» που σκηνοθέτησε το 1983 ο Τέρι Τζόουνς για λογαριασμό των Μόντι Πάιθον. Είναι η 3η ταινία της κωμικής ομάδας που βγαίνει στις αίθουσες αυτό το καλοκαίρι, έπειτα από το «Ενας προφήτης μα τι προφήτης» και το «Αδελφάτο των ιπποτών της ελεεινής τραπέζης».

Το «Τελευταίο ταγκό» κρατάει σαράντα χρόνια

Στις 19 Αυγούστου τρεις ταινίες από το παρελθόν επιστρέφουν στις αίθουσες. Το «Funny face» ολοκληρώνει τον κύκλο επανεκδόσεων ταινιών με πρωταγωνίστρια την Οντρεϊ Χέμπορν, μετά τη «Σαμπρίνα» και το «Ραντεβού στο Παρίσι». Συνεχίζοντας τη συνεργασία της με τον Στάνλεϊ Ντόνεν, η Χέμπορν γύρισε το «Αστείο μουτράκι» το 1957 με συμπρωταγωνιστή τον Φρεντ Αστέρ και είναι μια από τις πιο ωραίες ταινίες της, ένας συνδυασμός ανάλαφρου μιούζικαλ και ρομαντικής ιστορίας.

Το «Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» που γύρισε το 1972 ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, είναι από τις πιο τακτικές επανεκδόσεις, όμως όπως φαίνεται, το ενδιαφέρον του κοινού δεν εξαντλείται για την ταινία, σχεδόν σαράντα χρόνια μετά από την πρώτη της προβολή. Ο Μάρλον Μπράντο και η Μαρία Σνάιντερ πρωταγωνιστούν ως ένα ζευγάρι που γνωρίζεται τυχαία και βασίζει τη σχέση του αποκλειστικά στο σεξ. Οι ερωτικές σκηνές μπορεί να μη φαίνονται πια τόσο προκλητικές όσο το 1972, όμως ο προβληματισμός για τις σχέσεις ισχύει.

Σπανιότερη είναι η «Madame de…» (1953) του Μαξ Οφίλς, με τον Σαρλ Μπουαγιέ, την Ντανιέλ Νταριέ, αλλά και τον Βιτόριο ντε Σίκα, μια ταινία που αναφέρεται στις ερωτικές σχέσεις, την αλήθεια και την εξαπάτηση που περιλαμβάνουν. Η Λουίζ, σύζυγος ενός στρατιωτικού, πουλάει ένα πολύτιμο ζευγάρι σκουλαρίκια για να καλύψει χρέη. Οταν ο άντρας της το μάθει, τα αγοράζει, αλλά τα προσφέρει στην ερωμένη του. Και θα ακολουθήσουν πολλές ακόμη αλλαγές στην ιδιοκτησία των σκουλαρικιών, αλλά και ερωτικές αποκαλύψεις. Με γαλλική ταινία θα κλείσει ο Αύγουστος των επανεκδόσεων. Τα «Παιδιά του παραδείσου» που γύρισε το 1945 ο Μαρσέλ Καρνέ, με την Αρλετί και τον Ζαν Λουί Μπαρό, θεωρείται μια από τις ωραιότερες ιστορίες αγάπης που έχουν γυριστεί για τη μεγάλη οθόνη, με την Γκαράνς, μια γοητευτική ηθοποιό, να πολιορκείται από τρεις άντρες και κυρίως από τον Μπατίστ, έναν μίμο που πονά περισσότερο απ' όλους για τον έρωτά της.

Καθημερινή