Κινηματογραφικοί «προάγγελοι» της αλλαγής στην Ταινιοθήκη

Ταινίες που προοικονομούν σημαντικές κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις παρουσιάζονται έως τις 6 Μαΐου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας. Το αφιέρωμα «Αντίο Χειμώνα – Κινηματογραφικοί προάγγελοι μιας μεγάλης αλλαγής» διοργανώνεται σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γκαίτε.

Οι κινηματογραφικοί προάγγελοι της αλλαγής (ή της ειρηνικής επανάστασης στην Ευρώπη) προέρχονται από τη Γερμανία και άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και έχουν «γεννηθεί» την τελευταία δεκαετία του Ψυχρού Πολέμου.

Εννέα ταινίες μεγάλου μήκους, δύο μεσαίου μήκους ντοκιμαντέρ, δύο μικρού μήκους animation και έξι πειραματικές ταινίες, αρκετές από αυτές λογοκριμένες ή απαγορευμένες, που δεν είχαν προβληθεί ποτέ στη Γερμανία, συχνά και στη χώρα παραγωγής τους, προβάλλονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε αποκατεστημένες κόπιες από τη Γερμανική Ταινιοθήκη του Βερολίνου και την Ταινιοθήκη του Goethe-Institut Athen.

Μεταξύ των ταινιών που θα προβληθούν περιλαμβάνονται και σπάνια αριστουργήματα όπως τα Αντίο χειμώνα, Το γεράκι που χορεύει, Εγώ η κόμισσα και Η Σύριγγα.

Τόποι «γέννησης»: εν μέρει τα κινηματογραφικά στούντιο της Βουλγαρίας, της Πολωνίας, της Ουγγαρίας, της Ρουμανίας, της Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας, της Σοβιετικής Ένωσης και της Τσεχοσλοβακίας και εν μέρει οι μεταιχμιακές περιοχές του κινηματογράφου (όπως η πειραματική δημιουργία) ή το καλλιτεχνικό περιθώριο.

Σχεδόν όλοι οι καλλιτέχνες που παρουσιάζονται στο πρόγραμμα αυτό υπήρξαν θύματα της «κρατικής παρέμβασης», ενώ οι ταινίες τους λογοκρίθηκαν και ακρωτηριάστηκαν, ξεχασμένες για χρόνια από το κοινό.

Η νέα αυτή ανάγνωση των «ξεχασμένων ταινιών» αποκαλύπτει την διορατικότητα των σκηνοθετών σε συγκυρίες μη ορατές ακόμη στο «γυμνό μάτι».

Οι ταινίες του αφιερώματος ασυνείδητα πάλλονται σε μια αίσθηση αλλαγών που θα γίνονταν εμφανείς στην κοινωνία αρκετά χρόνια αργότερα, ενώ προοικονομούν σαν 'σεισμογράφος' την κατάρρευση του ευρωπαϊκού κομμουνισμού, επιβεβαιώνοντας την «ευαισθησία» του κινηματογράφου ως μέσου.

Μιλούν για μια πραγματική ουτοπία και την ακεραιότητα της δημιουργικής ενέργειας και μαρτυρούν το κουράγιο δημιουργών που αψηφούν τους μηχανισμούς ελέγχου, με το αντίστοιχο τίμημα.

Από όπου κι αν προέρχονται όλοι οι «προάγγελοι» εκφράζουν την ελπίδα για μια ριζική αλλαγή, για ένα «άνοιγμα» - οικονομικό, πολιτικό, προπάντων καλλιτεχνικό, διευρύνοντας τα καλλιτεχνικά σύνορα, είτε ως φόρμα είτε ως περιεχόμενο και διακηρύσσοντας με θάρρος την επιτακτική ανάγκη για αλλαγή.

Newsroom ΔΟΛ