Το HQME υπόσχεται τη λύση στο περιορισμένο bandwidth

Η Sandisk σε συνεργασία με άλλες μεγάλες εταιρείες δημιούργησε ένα νέο working group, το HQME, με στόχο τη βελτίωση του τρόπου «κατεβάσματος» video και ήχου, ώστε να «προβλέπει» τι θέλει ο χρήστης.

Αρχικά, το HQME δεν φαίνεται τόσο σημαντικό: πρόκειται για μια συμμαχία της Sandisk με άλλες εταιρείες, για την επίτευξη ενός κοινού στόχου: της βελτίωσης του τρόπου υλοποίησης του buffering – με άλλα λόγια, του «κατεβάσματος» τμημάτων video, ήχου αλλά και εφαρμογών, προ της χρήσης τους, για να είναι ομαλότερο το αποτέλεσμα κατά τη χρήση τους. Μάλλον… ακούγεται κάπως μπλεγμένο, αλλά στην πράξη σημαίνει το εξής: έστω πως ένας χρήστης βλέπει μια σειρά από πέντε video online. Αν δει τα πρώτα τέσσερα, το πιθανότερο είναι πως θα θέλει να δει και το πέμπτο. Με τη σημερινή τεχνολογία, όπως είδε τα τέσσερα πρώτα, έτσι όταν επιχειρούσε να δει και το πέμπτο «θα ξεκινούσε η μεταφορά του». Η όλη εμπειρία του, όμως, θεωρητικά θα μπορούσε να είναι καλύτερη αν ένα «έξυπνο» σύστημα buffering αναγνώριζε πως «αφού είδε τα τέσσερα πρώτα, πιθανότατα θα θέλει να δει και το πέμπτο» και φρόντιζε να αρχίσει η μεταφορά του… πριν καν ο ίδιος το ζητήσει (!), ώστε «να τον περιμένει στη συσκευή του» όταν ο ίδιος επιχειρήσει να το δει.

Θεωρητικά, πάντα, μια τέτοια προσέγγιση θα μπορεί και να βελτιώσει την «τελική εμπειρία χρήσης» των «δικτυωμένων» συσκευών και υπολογιστών, αλλά και να «απαλύνει το φόρτο» στα υπάρχοντα δίκτυα: video, μουσική και δεδομένα θα μπορούν να μεταφέρονται αυτόματα στις συσκευές των χρηστών που θα τα ήθελαν, δίχως οι ίδιοι να χρειάζεται να… κουνήσουν το δάχτυλο τους. Και αφού θα γίνεται έξυπνη κατανομή των μεταφορών τους, οι οποίες θα ολοκληρώνονται αυτόματα, θα μειώνεται δραματικά το πρόβλημα των «παγωμάτων» και των χαμηλών ταχυτήτων κατά τη σημερινή μεταφορά τους σε-πραγματικό-χρόνο.

Η πρόταση της HQME, το P2200 standard, βασίζεται στην ίδια λογική με το λογισμικό πρόβλεψης που συναντάται σε online καταστήματα όπως το Amazon.com. Και, παρά τα όποια περιστασιακά προβλήματα στις… προβλέψεις τους, τα τελικά αποτελέσματα τέτοιων λύσεων συνήθως είναι θετικά για την πλειοψηφία των χρηστών. Πρακτικά, το «να κατεβάζει δεδομένα που δεν έχει όντως ζητήσει ο χρήστης, αυτόματα, μια συσκευή» θα μπορούσε να έχει αρνητικά αποτελέσματα – ειδικά στη σημερινή εποχή των φορητών συσκευών και του σχετικά ακριβά κοστολογημένου mobile Internet. Τη στιγμή που ο ίδιος ο χρήστης πληρώνει για τη σύνδεση της συσκευής του, με ποιο δικαίωμα θα μπορούσαν να τη χρησιμοποιούν –και, άρα, το αντίστοιχο του «να τον χρεώνουν»- άλλοι επειδή «εκτίμησαν πως θα ενδιαφερόταν για ένα video, τραγούδι, πρόγραμμα ή παιχνίδι»; Προβληματισμοί όπως αυτός έχουν προβλεφθεί και, για παράδειγμα, το «αυτόματο κατέβασμα» θα μπορούσε να ολοκληρώνεται μόνο όταν μια συσκευή βρίσκεται εντός του εύρους ενός δικτύου WiFi – όπου συνήθως η πρόσβαση είναι αρκετά πιο φθηνή ή και δωρεάν.

Και η αλήθεια είναι πως η σωστή υλοποίηση ενός τέτοιου τρόπου buffering «περιεχόμενου» μπορεί, όντως, να μην μπορούσε να καλύψει απόλυτα το 100% των χρηστών, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να βελτιώσει την «εμπειρία πρόσβασης» για τους περισσότερους από αυτούς – όπως σωστά τονίζει η ίδια η HQME, «δίνοντας την εντύπωση της υψηλότερης ταχύτητας».

Πηγή: pcw