Ενα άλµπουµ, 373 επιτυχίες!

Τραγουδάει; Οχι. Παίζει κάποιο όργανο; Μπα. Γράφει δικά του τραγούδια; Μµµµ, και ναι, και όχι. Τότε πώς ο Girl Talk έγινε τόσο µεγάλο όνοµα στη µουσική;

Στάθηκε κάµποση ώρα µαζί µε τον κόσµο που περίµενε στην ουρά για να περάσει µέσα στη συναυλία, ώσπου πλησίασε µια παρέα και ρώτησε πού θα µπορούσε να βρει εισιτήρια για να δει το σόου. Το δικό του σόου!

Οι άνθρωποι απόρησαν µε το πόσο άσχετος µπορεί να είναι κανείς. «Εισιτήρια; Τέτοια ώρα; Είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεις», του απάντησαν αλλά κανείς δεν τον αναγνώρισε. Συµβαίνει συχνά στον Girl Talk αυτό.

∆ηλαδή το έχει συνηθίσει. ∆εν τον πειράζει, αφού ξέρουν τους Who, τη Ριάνα, τους Ramones. ∆εν τον πειράζει καθόλου. Για την ακρίβεια, διασκεδάζει πάρα πολύ να χάνεται στην ανωνυµία του πλήθους. Το περιστατικό µεταφέρει ο δηµοσιογράφος του περιοδικού των «New York Times» και τον πιστεύω απόλυτα πως έγινε έτσι όπως περιγράφει, αφού και εγώ, ενώ έχω ανεβάσει πολλά βίντεο του Girl Talk και ξέρω καλά τη δουλειά του, δεν είµαι και τελείως σίγουρη ότι θα τον αναγνωρίσω αν σταθεί δίπλα µου στην ουρά. Και δεν είναι πως κρύβεται πίσω από µάσκες ή µακιγιάζ, βγαίνει στη σκηνή όπως είναι κανονικά και µε το λάπτοτ.

Παρά το γεγονός ότι στη σκηνή δεν έχει κιθάρες, ντραµς, σαξόφωνα και τα ρέστα, κόβει τόσα πολλά εισιτήρια όσο και οι συνάδελφοί του µε τις µεγάλες µπάντες και τα ροκ γκρουπ. Ο Τiesto, o Digweed, o Bαν Μπιούρεν, άλλωστε, DJs και παραγωγοί, δίνουν συναυλίες που θυµίζουν Γούντστοκ. Λαός από κάτω χορεύει ασταµάτητα.

Κόβει και ράβει
Ολος αυτός ο ενθουσιασµός για έναν µουσικό που παίζει λάπτοπ. Και αυτό που κάνει είναι να συνδυάζει κοµµατάκια-samples από τραγούδια άλλων και να φτιάχνει µε αυτά καινούργια τραγούδια, δικά του. Ολοι χαρούµενοι και ευχαριστηµένοι.

Πέρα από τονα κόβει καινα ράβει µουσικές, είναι αξιοθαύµαστο πώς καταφέρνει να βάζει µέσα στα κοµµάτια µουσική ιστορία µισού αιώνα. Ετσι απλά.

Και πώς γίνεται να είναι η συναυλία που θέλουν όλοι να πάνε;

Λοιπόν, ας φανταστεί κανείς τους Who µε τις εκρηκτικές κιθάρες τους και αµέσως µετά έναν ράπερ από το Ντιτρόιτ, τον οποίο θα ακολουθήσει πιο κάτω ένα γλαφυρό παραδοσιακό µπάντζο από hillbilly κοµµάτι και µετά οι Ramones µε αγνό πανκ ροκ εν ρολ, από τους οποίους θα παραλάβει ο Boss, µετά τον Σπρίνγκστιν ο Τουπάκ Σακούρ και ο Nοτόριους BIG _ οι δύο τελευταίοι, εδώ και καιρό µόνιµοι κάτοικοι του Κάτω Κόσµου. Ο κόσµος από κάτωχορεύει, περνάει θαυµάσια µε τις µουσικές - άλλες αναγνωρίζει άλλες όχι - και διασκεδάζει, κανονικό πάρτι. Σύνολο, µέσα στο τελευταίο άλµπουµ του, το «Αll day», µετράς 373 samples (κοµµατάκια δανεισµένα από άλλα τραγούδια και συνθέσεις), τα οποία µάλιστα ο Girl Talk τα αναφέρει όλα, ένα προς ένα, σε µια λίστα στην ιστοσελίδα του.

Στο Πίτσµπουργκ, που είναι και η ιδιαίτερη πατρίδα του, ο 29χρονος Girl Talk _ ή Gregg Gillis όπως είναι το όνοµά του _ απολαµβάνει τη δική του βραδιά. Εχει µόλις βγει το «All day» (το πέµπτο άλµπουµ του) στην Illegal Art, τη δική του «ανεξάρτητη» εταιρεία, το οποίο δίνει το δωρεάν για κατέβασµα

Sampling είναι η τέχνη τού να παίρνεις ένα «δείγµα» από µια ηχογράφηση και να το βάζεις µέσα σε ένα άλλο κοµµάτι, δηµιουργώντας ένα µουσικό κολάζ

από το σάιτ του. Από το ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε τις πρώτες µέρες, «έπεσε» το σάιτ.

Ωραία όλα αυτά, αλλά τι γίνεται µε όλους εκείνους τους καλλιτέχνες από τους οποίους τσιµπολογάει µουσικές; Δεν εκνευρίζονται; Δεν ζητάνε χρήµατα; Σωστή ερώτηση. Και πάει πακέτο µε τα samples και τα mash ups (το ανακάτεµα δηλαδή) µε το που εµφανίστηκαν στον χάρτη.

Φυσικά και πρέπει να πληρώσει. Για να εξασφαλίσει την άδεια για τα 373 samples που είχε µέσα στο «All day» θα του κόστιζε πολύ. Κάποιες εταιρείες θα αρνούνταν, κάποιες άλλες θα κωλυσιεργούσαν να απαντήσουν. Κανείς πάντως δεν του έχει κάνει µήνυση.

Κανείς δεν του ζήτησε να σταµατήσει αυτό που κάνει. Μερικοί τον ευχαριστούν κιόλας δίνοντας το link του Girl Talk και δηλώνοντας θαυµαστές του έργου του.

Μήπως είναι λίγο υπερβολικό όλο αυτό; «Αν η απόφασή του να µαζέψει όλα αυτά τα samples µαζί σε ένα άλµπουµ σας φαίνεται κάπως υπερβολική, έχετε καλό ένστικτο» γράφει το popmatters.

com και αναρωτιέται τι µένει στον Gillis να κάνει (προφανώς στην επόµενη δουλειά) για να κρατήσει ζωντανό το πάρτι.

Από την άλλη, οι κριτικές σηµειώνουν και το εξής: πως ο Γκίλις έκανε την έκπληξη δίνοντας το άλµπουµ δωρεάν για να το κατεβάσει όποιος θέλει από το σάιτ του (και την Illegal Art ετικέτα του) χωρίς να ζητάει τίποτε, ούτε καν µια διεύθυνση email. Οπως είχε πει και ο Ντέιβιντ Μπάουι µια εποχή, η µουσική στο µέλλον θα είναι σαν το ηλεκτρικό ρεύµα. Θα ανοίγεις τον διακόπτη και θα ανάβει το φως. Σωστά;

info

Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://illegal-art.net/allday/ µπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το «All day» του Girl Talk, και να βρείτε όλους τους καλλιτέχνες που «σαµπλάρονται» στο άλµπουµ.

tanea.gr